Ulica Dyrekcyjna w Katowicach

---

Przebieg

Ulica Dyrekcyjna zaczyna się w znakomitej lokalizacji, tuż obok Hotelu Monopol oraz starego dworca kolejowego. Na pierwszym odcinku ulica krzyżuje się z ulicą Dworcową, co tworzy ważny węzeł komunikacyjny.

Kolejnym istotnym punktem na trasie jest skrzyżowanie z ulicą Staromiejską, która również pełni funkcję deptaka, co sprzyja spacerom mieszkańców i turystów. Cały przebieg ul. Dyrekcyjnej kończy się przy skrzyżowaniu z ulicą Warszawską, znajdując się blisko Teatru Śląskiego.

Historia

Historia ulicy Dyrekcyjnej w Katowicach sięga czasów sprzed II wojny światowej. Do 1922 roku oraz w latach 1939-1945 nosiła ona nazwę Direktionstraße. W okresie międzywojennym ulica została przemianowana na Dyrekcyjną. Po wojnie, 11 października 1946 roku, otrzymała imię Ignacego Daszyńskiego, a od 1980 roku przyjęła nazwę Wojciecha Korfantego. W wyniku uchwały Rady Miasta Katowice z 8 października 1990 roku, powrócono do pierwotnej nazwy Dyrekcyjna.

W 1935 roku przy ulicy Dyrekcyjnej pod numerem 2 mieściła się drukarnia „Barbara”, która została zlikwidowana w 1942 roku. W okresie międzywojennym, pod numerem 1, swoje siedziby miały Wydziały Cywilne Sądu Okręgowego, z kolei pod numerem 4 swoją działalność prowadziła Szwajcer i Ska, oferująca różnorodne wyroby czekoladowe. Pod numerem 3 natomiast znajdowało się biuro sprzedaży Fabryki Chemicznej Erich A. Kollontay, a pod numerem 7 sklep Wedla, który cieszył się dużą popularnością wśród mieszkańców.

W sierpniu 1931 roku w „Miesięczniku Literackim” opublikowano reportaż zatytułowany „Z Górnego Śląska”, w którym można znaleźć opis tej ulicy:

Krótka i szeroka ulica − Dyrekcyjna, prowadząca od dworca na aleję Piłsudskiego, niby grobla dla wybranych, znaczonych klejnotem dolarowego szlachectwa. Ta grobla spręża się w jakiś most zwodzony, ujęty w złocone ramy kosztownych magazynów i wielkokawiarnianych jazzów, zalany jaskrawym światłem kinkietów, powolny setkom uprzywilejowanych, tratujących tę drogę, nawet środkiem jezdni, oporny dla fali pracy, omijającej − z dworca i na dworzec − szerokim łukiem bocznic promenadę. Śród nocy i chłodu widna, roztańczona i rozbawiona ulica−grobla pęcznieje użyciem i beztroską.

Niestety, we wrześniu 1931 roku miesięcznik, w którym ukazał się ten artykuł, został zamknięty przez władze.

Zabytki i instytucje

Ulica Dyrekcyjna w Katowicach to miejsce o bogatej historii i architekturze, która zachwyca odwiedzających. Wzdłuż tej urokliwej ulicy można znaleźć wiele historycznych obiektów, które przyciągają zarówno miłośników architektury, jak i turystów.

Do najważniejszych z nich zalicza się:

• Kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 1),
• Zabytkowa kamienica (nr rej.: 1526/93 z 30 kwietnia 1993) w kompleksie Hotelu Monopol (ul. Dyrekcyjna 2), wzniesiona około 1900 roku. W okresie międzywojennym mieściła się tam kolektura W. Kaftal i Ska,
• Kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Dyrekcyjna 3), zaprojektowana przez Ignatza Grünfelda w 1905 roku w stylu secesyjnym, z charakterystycznym planem w kształcie litery „U”. Budynek współtworzy czworobok zabudowy, z dachem dwuspadowym i ozdobnym szczytem, a w międzywojniu znajdowała się tam restauracja Urbach, która później zmieniła nazwę na Rachela,
• Kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 4),
• Narożna kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 6, ul. Staromiejska 9),
• Kamienica mieszkalno-usługowo-biurowa (ul. Dyrekcyjna 9), także wzniesiona według projektu Ignatza Grünfelda. W budynku funkcjonował Kattowitzer Bank verein Gesellschaft przed 1913 rokiem, a w latach 1925-1926 bank francusko-polski oraz konsulat Francji,
• Zabytkowa kamienica mieszkalna (ul. Dyrekcyjna 10), zarejestrowana (nr rej.: A/1566/94 z 30 grudnia 1994; obecnie A/1250/23), wzniesiona w 1906 roku w stylu modernizmu, zaprojektowana przez Ignatza Grünfelda. Budynek wyróżniał się nieregularnym prostokątnym planem, a w latach 1935-1939 był nadbudowywany, wciąż pełniąc różnorodne funkcje, w tym siedzibę „Katowickiego Handlu Żelaza” i sklep z konfekcją męską,
• Budynek Hotelu Monopol mieszczący się przy ul. Dworcowej 5, przylegający do ul. Dyrekcyjnej (w miejscu tym znajdowała się pierwsza willa przy tej ulicy – willa Abrahama Ariana),
• Budynek dawnej administracji kolei (ul. Dworcowa 3, róg z ul. Dyrekcyjną), wzniesiony w końcu XIX wieku w stylu późnego klasycyzmu, poddany przebudowie w 1894 roku.

Na ulicy Dyrekcyjnej swoją siedzibę ma również Galeria Architektury SARP, co sprawia, że to miejsce staje się nie tylko atrakcją turystyczną, ale również swoistym centrum kulturalnym Katowic.

---

Oceń: Ulica Dyrekcyjna w Katowicach

---