Kościół św. Józefa Robotnika w Katowicach

---

Historia

Historie ku utworzeniu parafii w Józefowcu sięgają 1895 roku. Zdecydowane dążenia mieszkańców Józefowca, aby posiadać własną parafię, doprowadziły do decyzji proboszcza parafii św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie, ks. Oskara Schuberta, o budowie tymczasowego kościoła. Drewniana świątynia została wzniesiona na gruntach parafii starochowskiej. Jej budowa trwała jedynie 138 dni, na podstawie zgody bpa Adolfa Bertrama, udzielonej w kwietniu 1919 roku. Kościół miał imponujące wymiary: 32 m długości oraz 18 m szerokości.

Świątynia była wyposażona w trzy ołtarze, z głównym, gdzie umieszczono wizerunek św. Józefa, a także figury św. Barbary oraz św. Floriana. Dodatkowo, na jej terenie znajdowały się ławki, trzy konfesjonały, organy, fisharmonia, stacje drogi krzyżowej oraz chrzcielnica.

W lipcu 1925 roku, ks. Paweł Michatz powołał Towarzystwo Budowy Kościoła na Józefowcu, aby zebranie funduszy umożliwiło budowę nowej świątyni oraz jej późniejsze utrzymanie. We wrześniu 1925 roku, projekt nowego kościoła autorstwa Hansa Schlichta z Wrocławia został przedstawiony kurii, jednak nie uzyskał on akceptacji.

Budowa nowej świątyni rozpoczęła się wiosną 1935 roku pod kierunkiem ks. proboszcza Pawła Michatza. Kamień węgielny został poświęcony „w murach nowego kościoła, wzniesionych aż do sklepienia” przez ks. bpa Teofila Bromboszcza w dniu 6 października 1935 roku. Po czterech latach pracy, kościół, wznoszony z ofiar miejscowych parafian, został poświęcony 12 listopada 1939 roku przez ks. prałata Józefa Kubisa, dziekana katowickiego i proboszcza z załęskiej parafii. Całkowity koszt budowy wyniósł około 200 tysięcy złotych. Świątynia powstała w stylu baroku polskiego i została wyposażona w schron przeciwgazowy dla 250 osób. Projekt architektoniczny stworzył inż. architekt Jan Kapołka, a kierownikiem budowy był Karol Przybyła.

W trakcie posługi ks. Józefa Stokowego, w latach 1952–1954, a także w 1964 roku, przeprowadzono remont kościoła. W latach 1958–1959 powstawał ogrodzenie. 30 sierpnia 1964 roku, odbyły się uroczystości z okazji 25-lecia poświęcenia kościoła. W czasach ks. proboszcza Andrzeja Maślanki, podjęto decyzję o gruntownej renowacji świątyni. 3 grudnia 1995 roku, proboszcz zaprezentował plan remontu, a prace kontynuował ks. Zenon Drożdż. Remont był wspierany przez parafian i Urząd Miasta Katowice.

W latach 1997–2011 organizowano loterie fantowe, a zebrane fundusze przeznaczano na remont. W latach 1998–1999 zbudowano sieć kanalizacji deszczowej, zainstalowano nowe oświetlenie wokół kościoła, a także wybrukowano plac przed świątynią oraz probostwem. Wymieniono dach nad kaplicą Matki Bożej oraz bocznymi nawami, a na wieży kościoła wykonano prace renowacyjne. Na początku XXI wieku, świątynia została wzbogacona o nowe ławki.

Architektura i wyposażenie

Kościół, który znajduje się przy ulicy prof. J. Mikusińskiego 8, został wzniesiony w neobarokowym stylu. Jego projektantem był Jan Kapłoka z Katowic. Jest to konstrukcja żelbetowa, której dach pokrywa dachówka i wzmocniona jest żelazną konstrukcją. Hełmy wieży oraz sygnaturki pokryto miedzianą blachą, co nadaje budowli szczególnego charakteru.

Obiekt zaprojektowano na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna kościoła ma imponującą długość 34 m, a transept osiąga 23,5 m. Szerokość i wysokość nawy oraz transeptu wynoszą odpowiednio 11 i 13 m. Nad miejscem, gdzie skrzyżowano nawę z transeptem, wznosi się kopuła o wysokości 17,4 m. W północno-zachodniej części budowli znajduje się zakrystia, a obok niej salka z konfesjonałami, z kolei nad zakrystią znajduje się kaplica św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Wnętrze tej świątyni zdobi chór, który oparty jest na dwóch filarach, otoczony balustradą z wykuszami. Witraże, które zdobią kościół, prawdopodobnie stworzyli Wojciech Podlaszewski z Katowic-Ligoty. Przedstawiają one zarówno świętych, jak i symboliczne elementy sakramentów.

Ołtarz główny przeszedł przez kilka istotnych zmian. Pierwsza z nich miała miejsce po soborze watykańskim II, kiedy to dokonano przebudowy prezbiterium oraz usunięto witraż nad ołtarzem, który ukazywał scenę ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. W latach 70. XX wieku ołtarz został pozbawiony dekoracji, a później wstawiono do niego krzyż, który z czasem również usunięto. Na jego miejsce wprowadzono figurę św. Józefa. Organy kościelne, zbudowane przez Kazimierza Żebrowskiego z Krakowa, ulokowane są na chórze. Zakupiono je 19 września 1923 roku do tymczasowego kościoła, a w późniejszym czasie zostały rozbudowane o dodatkowe głosy.

Obiekt posiada również trzy dzwony: św. Józef, św. Florian i św. Barbara, które zostały poświęcone 7 lipca 1957 roku, co dodaje do jego historycznego znaczenia i valoru duszpasterskiego.

---

Oceń: Kościół św. Józefa Robotnika w Katowicach

---