Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Katowicach

---

Historia

Budowa świątyni w rejonie Burowca oraz Borku zainicjowana została w 1939 roku, jednak realne prace nad koncepcją powołania parafii rzymskokatolickiej oraz budowy kościoła wznowiono dopiero w 1957 roku. To właśnie wtedy wikariusz parafii św. Jadwigi Śląskiej, ksiądz Piotr Sopora, otrzymał oficjalne zlecenie budowy bezpośrednio od księdza biskupa ordynariusza Stanisława Adamskiego. W tym samym roku Wojewódzka Rada Narodowa w Katowicach wyraziła zgodę na zakup odpowiednich terenów przeznaczonych pod przyszłą budowlę.

Zakup gruntów, których powierzchnia wynosiła niemal 8 tysięcy m², zrealizowano 11 września 1957 roku. Natomiast już 1 września tego samego roku przygotowane były wstępne plany konstruowania świątyni oraz plebanii, stworzone przez architekta Kazimierza Sołtykowskiego. Niestety, ten projekt nie uzyskał aprobaty Kurii Diecezjalnej w Katowicach ze względu na jego nowoczesny styl architektoniczny, który nie pasował do tradycyjnej zabudowy sakralnej. Druga wersja projektu, zaakceptowana przez kurię w lutym 1958 roku, została następnie skierowana do Wydziału Architektury Budowlanej, lecz i ta koncepcja została ostatecznie odrzucona przez odpowiednie instytucje.

11 maja 1958 roku na placu budowy postawiono duży krzyż, który został poświęcony zaledwie dwa dni później przez księdza proboszcza z Szopienic — Józefa Thiele. Kolejny krok to wzniesienie małej drewnianej kaplicy, co miało miejsce 31 maja — wtedy też umieszczono tam ołtarz. Dwa miesiące później, na terenie przeznaczonym dla przyszłego kościoła, zbudowano wiatę, gdyż realne prace budowlane zostały wstrzymane 25 lipca tego samego roku przez Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Szopienicach. Wówczas na placu budowy funkcję kościoła tymczasowo pełniła wiata.

Na pozwolenie dotyczące budowy kościoła wspólnota czekała aż do 30 maja 1979 roku. Dnia 6 czerwca tego samego roku, w trakcie swojej pierwszej pielgrzymki do Polski, papież Jan Paweł II poświęcił na Jasnej Górze kamień węgielny przeznaczony na budowę nowej świątyni. Nowa koncepcja projektu kościoła została zatwierdzona 13 maja 1980 roku przez Urząd Miejski.

Rozpoczęcie pierwszych prac ziemnych связаны з budową świątyni miało miejsce 4 maja 1981 roku. Z kolei 18 września 1983 roku budowa kościoła była już na etapie surowej konstrukcji, w tym również z wieżą i probostwem. Tego dnia odbyło się pełne poświęcenie dolnego kościoła. Natomiast stary kościół, który był wówczas w użyciu, został rozebrany i przekazany powstającej równocześnie parafii św. Barbary w Giszowcu. Ostatecznie, 28 czerwca 1987 roku, kościół został konsekrowany przez księdza biskupa Damiana Zimonia, w towarzystwie siedmiu koncelebransów.

Architektura i wnętrze

Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Katowicach to obiekt o prostej, proporcjonalnej bryle, umiejscowiony na lekkim wzniesieniu. Wzniesiony w konstrukcji żelbetowej, składa się z dwóch poziomów. Na dolnym poziomie znajdują się pomieszczenia Caritasu archidiecezji katowickiej. Świątynia została zaprojektowana z myślą o parafii mogącej pomieścić 7–8 tysięcy wiernych, jednak w 2014 roku liczba osób przynależących do parafii wynosiła około 2830.

Kościół łączy w sobie funkcjonalność z elegancją, zaś częścią kompleksu są również sale katechetyczne i probostwo.

Wnętrze świątyni utrzymane jest w skromnym stylu, z dominującymi kolorami bieli i szarości. W przestronnej nawie principalnej znajduje się duży chór, a także murowany ołtarz, który został ofiarowany przez parafię św. Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu. W centralnej części ołtarza umieszczona jest kopia obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którego autorką jest Halina Gadomska. Projekt wnętrza, realizowany od 2002 roku, był stworzony przez architekta Krzysztofa Gorgonia.

W dzwonnicy kościoła znajdują się trzy dzwony, z których dwa pochodzą od parafian ze wspólnoty parafialnej św. Pawła w Nowym Bytomiu, natomiast trzeci dzwon pochodzi ze starej kaplicy.

---

Oceń: Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Katowicach

---