Piotr Libera, urodzony 20 marca 1951 roku w Szopienicach, to postać o znaczącym wpływie w polskim Kościele rzymskokatolickim. Jest nie tylko duchownym, ale także posiada tytuł doktora literatury klasycznej oraz starochrześcijańskiej.
W latach 1997–2007 pełnił funkcję biskupa pomocniczego diecezji katowickiej, co było kluczowym okresem w jego karierze duszpasterskiej. Na przełomie lat 1998–2007 sprawował również rolę sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski, co podkreśla jego znaczenie w organizacji kościelnej w Polsce.
Po zakończeniu swojej działalności w Katowicach, Piotr Libera został mianowany biskupem diecezjalnym płockim, gdzie służył od 2007 roku do 2022. Od 2022 roku pełni rolę biskupa seniora diecezji płockiej, co świadczy o jego długoletnim zaangażowaniu i doświadczeniu w służbie kościoła.
Życiorys
Piotr Libera przyszedł na świat 20 marca 1951 roku w Szopienicach. Ukończył egzamin dojrzałości w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Długosza, które znajduje się w Katowicach. W okresie od 1969 do 1976 roku odbył studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. W trakcie nauki był zmuszony do przerwy na czas służby wojskowej, którą odbywał od 1970 do 1972 roku w jednostce kleryckiej w Batalionie Ratownictwa Terenowego w Bartoszycach. Uzyskał stopień kapitana.
Święcenia kapłańskie otrzymał 15 kwietnia 1976 roku w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach, udzielił mu ich biskup diecezjalny katowicki Herbert Bednorz. Po tych wydarzeniach kontynuował studia z teologii pastoralnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Następnie, w latach 1980–1986, odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie, zdobywając doktorat z literatury klasycznej oraz starochrześcijańskiej.
W okresie od 1976 do 1979 roku pełnił rolę wikariusza w parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej. W latach 1979-1980 był prefektem w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Następnie na przełomie lat 1986-1989 prowadził wykłady z patrologii oraz lektorat języka łacińskiego w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. Rok 1989 przyniósł mu nowe wyzwania, kiedy to został sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce, arcybiskupa Józefa Kowalczyka.
23 listopada 1996 roku papież Jan Paweł II powołał go na biskupa pomocniczego archidiecezji katowickiej, otrzymując stolicę tytularną Centuria. Uroczystość święceń biskupich miała miejsce 6 stycznia 1997 roku w bazylice św. Piotra w Rzymie, gdzie Jan Paweł II udzielił mu sakry biskupiej w towarzystwie arcybiskupa Giovanniego Battisty Re oraz arcybiskupa Myrosława Marusyna. Piotr Libera przyjął dewizę biskupią „Deus caritas est” (Bóg jest miłością), ale w 2011 roku zmienił ją na „Jesu, in Te confido – Deus Caritas est” (Jezu, ufam Tobie – Bóg jest Miłością).
2 maja 2007 roku papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. 31 maja tego samego roku kanonicznie przejął diecezję i zainaugurował ingres do katedry płockiej. W diecezji płockiej zainicjował obchody Światowego Dnia Młodzieży, które odbywają się corocznie w Niedzielę Palmową. Również ustanowił diecezjalny zespół historyczny odpowiedzialny za kwerendę materiałów z Instytutu Pamięci Narodowej. Dodatkowo zajął się rozwiązaniem spraw dotyczących duchownych, wobec których pojawiły się oskarżenia moralne.
W 2012 roku otworzył 43. synod diecezjalny. W 2019 roku papież Franciszek umożliwił mu spędzenie okresu od 1 lipca do 31 grudnia poza diecezją płocką na modlitwie i odzyskiwaniu sił. Na ten czas administratorem apostolskim sede plena diecezji został metropolita warszawski, kardynał Kazimierz Nycz. 4 czerwca 2022 roku papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji biskupa płockiego, którą złożył z powodów zdrowotnych.
W latach 1998-2007 pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski. W ramach tej roli zasiadał również w Radzie Stałej, a także był członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu oraz Kościelnej Komisji Konkordatowej. Ponadto wchodził w skład Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także pełnił rolę przewodniczącego Zespołu ds. Wspólnego Dziedzictwa Kultury KKK. Libera należał do komitetu organizującego podróż apostolską Jana Pawła II do Polski w 1999 roku oraz brał aktywny udział w przygotowaniach do obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000 roku. Był także kluczowym organizatorem kościelnym podczas pielgrzymki Benedykta XVI do Polski w 2006 roku, gdzie pełnił rolę lektora papieskich przemówień.
W 2016 roku konsekrował biskupa pomocniczego płockiego Mirosława Milewskiego. W 2005 roku był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gdańskiego Ryszarda Kasyny.
Publikacje
Oto wybór publikacji autorstwa Piotra Libery, który przybliża jego literacką działalność. Każda z wymienionych pozycji dokumentuje rozwój jego myśli oraz twórczości w różnych obszarach.
- 2010: Wierność. Słowo z Ars,
- 2012: Słowa jak kromki chleba,
- 2015: Mocarze Krzyża Świętego,
- 2018: Św. Stanisław Kostka na kartach poezji,
- 2020: Słowo ze Srebrnej Góry.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Euzebiusz Huchracki | Jerzy Pawlik | Grzegorz Giemza | Chaskel Besser | Damian Szojda | Wenanty Zubert | Szczepan Wesoły | Antoni Jozafat Nowak | Stanisław Szymecki | Marek Łuczak (duchowny) | Rudolf Schnackenburg | Karol Kałuża | Krzysztof Bąk (duchowny) | Edward Puślecki | Roman Buchta (duchowny) | Alfons Wolny | Henryk Grzondziel | Erich Przywara | Bolesław KałużaOceń: Piotr Libera