Henryk Grzondziel

---

Życiorys

Henryk Grzondziel urodził się w dniu 26 lipca 1897 roku w Załężu. Po ukończeniu liceum w Zabrzu, które miało miejsce w 1916 roku, jego losy splotły się z historią I wojny światowej, kiedy to walczył na froncie wschodnim w szeregach armii niemieckiej.

Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1918-1922, podjął studia z zakresu teologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Jego duchowa droga osiągnęła ważny krok 17 marca 1923 roku, kiedy to w Wrocławiu przyjął święcenia kapłańskie. Jako kapłan pełnił funkcje nauczyciela języka polskiego oraz duszpasterza polonijnych środowisk w Wrocławiu.

Kariera Grzondziela obejmowała również pracę w Bytomiu i Zabrzu, gdzie sprawował zadania proboszcza w Wójtowej Wsi oraz Wrocławiu. Był także ojcem duchownym w seminarium, a w 1926 roku uzyskał stopień naukowy doktora.

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął pracę jako duszpasterz oraz profesor w seminarium duchownym we Wrocławiu. W latach 1953–1956 został deportowany z terenu archidiecezji wrocławskiej i pełnił funkcję wikariusza generalnego oraz konsultora diecezjalnego w Opolu. Następnie, w latach 1954–1958, kierował parafialnym życiem w parafii św. Anny w Krzyżanowicach, a w 1958 roku objął probostwo w Nowej Wsi Królewskiej.

Decydujący moment w jego karierze miał miejsce 20 maja 1959 roku, gdy został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej oraz biskupem tytularnym Athribis. Wkrótce po tym, 16 sierpnia 1959 roku, przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Jego oficjalne mianowanie na biskupa pomocniczego diecezji opolskiej miało miejsce 16 października 1967 roku.

Był uczestnikiem drugiej oraz czwartej sesji Soboru Watykańskiego II, które odbyły się w 1963 i 1965 roku. Henryk Grzondziel zmarł 24 maja 1968 roku w Grudzicach, a jego ostatnia droga prowadziła go na przykościelny cmentarz, gdzie został pochowany trzy dni później.

---

Oceń: Henryk Grzondziel

---