Aleksandra Śląska, znana również jako Aleksandra Wąsik, to wybitna postać w historii polskiego teatru i filmu. Urodziła się 4 listopada 1925 roku w Katowicach, gdzie zaczęła swoją przygodę z aktorstwem. Jej talent i charyzma przyciągnęły uwagę zarówno widzów, jak i krytyków.
Niestety, 18 września 1989 roku w Warszawie zakończyła się jej życiowa podróż. Mimo że odeszła, jej dorobek artystyczny pozostaje w pamięci wielu.
Życiorys
Była ona córką Edmunda Wąsika, który pełnił funkcję wicedyrektora Okręgu PKP, a także angażował się w działalność narodową, biorąc udział w III powstaniu śląskim oraz zasiadając w Sejmie II RP w latach 1935–1938. Jej matką była Helena z Masłowskch Jewasińska. Aleksandra miała o rok młodszego brata Olgierda oraz przyrodnią siostrę Bożenę Jewasińską.
W latach 30. XX wieku uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi w Katowicach, aczkolwiek jej nauka została przerwana przez wybuch II wojny światowej. W 1945 roku przeniosła się do Krakowa, gdzie z powodzeniem zdała maturę w trybie wieczorowym. W 1946 roku rozpoczęła naukę w szkole dramatycznej przy krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Tam po raz pierwszy zetknęła się z teatrem oraz znanymi postaciami polskiej sceny teatralnej, w tym z Juliuszem Osterwą.
W 1947 roku ukończyła krakowską PWSA. Po przeprowadzce do Warszawy rozpoczęła pracę jako aktorka w Teatrze Współczesnym (1949–1956, 1959–1961) oraz Teatrze Ateneum (1956–1959, 1962–1989). Od 1973 roku była wykładowcą w PWST w Warszawie. W styczniu 1976 roku zdecydowała się na podpisanie listu protestacyjnego do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, sprzeciwiając się zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 1987 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego sztuki teatralnej.
Za swoje osiągnięcia artystyczne została wyróżniona 19 nagrodami oraz odznaczeniami zarówno państwowymi, jak i branżowymi. Dwukrotnie wchodziła w związek małżeński. Pierwszym z jej mężów był onkolog Czesław Górski, z którym miała syna Szczęsnego. Następnie po raz drugi wyszła za mąż za Janusza Warmińskiego, który był dyrektorem teatru Ateneum.
Zmarła na raka krtani, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 339-3-5,6).
Role teatralne
Aktorka Aleksandra Śląska do swojego dorobku artystycznego wniosła wiele niezapomnianych ról, które z pewnością zapisały się w historii polskiego teatru. Oto niektóre z nich:
- Ruth i Liesel – Niemcy, w reżyserii Leona Kruczkowskiego,
- Blanche – Tramwaj zwany pożądaniem, dramat autorstwa Tennessee Williamsa, w reżyserii Janusza Warmińskiego,
- Arkadina – Mewa, według Antoniego Czechowa, w reżyserii Janusza Warmińskiego,
- Maria Stuart – Maria Stuart, utwór Juliusza Słowackiego, Teatr Telewizji 1965,
- Amelia – Mazepa, według Juliusza Słowackiego, w reżyserii Gustawa Holoubka, Teatr TV 1968.
Filmografia
Filmografia Aleksandry Śląskiej obejmuje szeroki wachlarz ról zarówno w filmach fabularnych, jak i w produkcjach telewizyjnych oraz dublowanych filmach. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienia jej dokonań artystycznych.
Filmy | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1947 | Ostatni etap | oberaufseherin | brak |
1949 | Dom na pustkowiu | Basia | brak |
1951 | Młodość Chopina | Konstancja Gładkowska | brak |
1951 | Rodzina Sonnenbrucków | Fanchette | brak |
1953 | Piątka z ulicy Barskiej | Hanka | brak |
1954 | Autobus odjeżdża 6.20 | Krystyna Poradzka | brak |
1957 | Pętla | Krystyna | brak |
1960 | Rok pierwszy | nauczycielka | brak |
1960 | Historia współczesna | Jadwiga, żona Bielasa | brak |
1962 | Spotkanie w Bajce | Teresa | brak |
1962 | Trio | Berta | brak |
1963 | Pasażerka | Liza | brak |
1963 | Mansarda | Maria | brak |
1963 | Ich dzień powszedni | Nitka, żona Siennickiego | brak |
1966 | Kara cięższa niż kara | lektor | film dokumentalny; w napisach określenie funkcji: Współpraca |
1970 | Obóz na Przemysłowej | lektor | film dokumentalny |
1971 | Bolesław Śmiały | żona króla Bolesława Śmiałego | brak |
1982 | Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny | królowa Bona Sforza d’Aragona, matka Zygmunta II Augusta | brak |
W tej części zaprezentowane są filmy, w których wystąpiła. Jej kariera filmowa rozpoczęła się w latach 40. XX wieku, a przez lata aktywności artystycznej odegrała wiele pamiętnych ról.
Produkcje telewizyjne | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1956 | Człowiek i cień | Julia Giuli, śpiewaczka | spektakl telewizyjny |
1959 | Naszyjnik | pani Loisel | spektakl telewizyjny |
1959 | Akcja Wega | Irena | spektakl telewizyjny |
1961 | Wygnańcy | Berta | spektakl telewizyjny |
1962 | Idy marcowe | Klodia | spektakl telewizyjny |
1963 | Świadkowie albo nasza mała stabilizacja | osoba prologu | spektakl telewizyjny |
1963 | Skandal w Hellbergu | Hilda Diederich | spektakl telewizyjny |
1964 | Pomyłka, proszę się wyłączyć! | pani Stevenson | spektakl telewizyjny |
1965 | Śmierć w środkowym pokoju | Marta | film telewizyjny |
1965 | Maria Stuart | Maria Stuart | spektakl telewizyjny |
1966 | Za kulisami | Lia | spektakl telewizyjny |
1966 | Panna Rosita czyli mowa kwiatów | Rosita | spektakl telewizyjny |
1966 | Pan Tadeusz | Telimena | spektakl telewizyjny |
1966 | Listy do Delfiny | Delfina Potocka | spektakl telewizyjny |
1966 | Dom kobiet | Joanna | spektakl telewizyjny |
1967 | Martwa królowa | Ines de Castro | spektakl telewizyjny |
1967 | Czarna suknia | Joanna Orłowska | film telewizyjny |
1968 | Nokturn | Olga Andrejewna | spektakl telewizyjny |
1968 | Łagodna | Ona | spektakl telewizyjny |
1969 | Niemcy | Ruth, córka prof. Sonnenbrucha | spektakl telewizyjny |
1969 | Mazepa | Amelia, żona wojewody | spektakl telewizyjny |
1970 | Piszę pamiętnik artysty | hrabina | spektakl telewizyjny |
1970 | Granica | Elżbieta Biecka | spektakl telewizyjny |
1972 | Wyspy szczęśliwe | żona doktora | film telewizyjny |
1972 | Wiśniowy sad | Raniewska | spektakl telewizyjny |
1972 | Odlot | Denis | spektakl telewizyjny |
1972 | Dwa teatry | Pani | spektakl telewizyjny |
1973 | Wielka miłość Balzaka | hrabina Maria Potocka | serial telewizyjny, odcinki: 3, 6 |
1973 | Beatryks Cenci | Lukrecja Cenci | spektakl telewizyjny |
1974 | Sława i chwała | Maria Bilińska | spektakl telewizyjny |
1974 | Hedda Gabler | Hedda Gabler | spektakl telewizyjny |
1976 | Dzika kaczka | Pani Soerby | spektakl telewizyjny |
1979 | Wiśnie | księgowa Pawlakowa | film telewizyjny |
1980 | Królowa Bona | królowa Bona Sforza d’Aragona, żona Zygmunta I Starego | serial telewizyjny, odcinki: 1-12 |
Lista produkcji telewizyjnych ukazuje wszechstronność aktorską Aleksandry, która brała udział w licznych spektaklach telewizyjnych, przyciągając uwagę widzów swoimi występami.
Dubbing | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1960 | Teresa Raquin | Teresa Raquin | Brak |
1965 | Wizyta starszej pani | Karla Zachanassian | Brak |
1966 | Wyrok w Norymberdze | pani Bertholt | Brak |
1968 | Anna Karenina | Anna Karenina | Brak |
1973 | Królowa Elżbieta | królowa Elżbieta I | Brak |
1976 | Kto się boi Virginii Woolf? | Martha | Brak |
Dubbing to kolejny aspekt jej twórczości. Aleksandra użyczyła swojego głosu wielu znanym postaciom, co dodatkowo wzbogaciło jej dorobek artystyczny.
Ordery i odznaczenia
W życiorysie Aleksandry Śląskiej znajdują się liczne wyróżnienia, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w kulturę i pracę na rzecz społeczeństwa. Oto lista odznaczeń, które otrzymała w swoim życiu:
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1963),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967),
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1989),
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1967),
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla Warszawy” (1966).
Nagrody
Lista osiągnięć Aleksandry Śląskiej obejmuje wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które podkreślają jej znaczący wkład w polską sztukę filmową oraz teatralną. Oto najważniejsze z nich:
- 1950 – otrzymała Państwową Nagrodę Artystyczną III stopnia za znakomitą kreację aktorską w filmie Dom na pustkowiu,
- 1954 – uhonorowana wyróżnieniem podczas Festiwalu Filmowego w Cannes za rolę w Piątce z ulicy Barskiej,
- 1955 – przyznano jej Nagrodę Państwową II stopnia za rolę filmową z ostatniej dekady,
- 1964 – zdobyła Nagrodę Państwową II stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie, ze szczególnym uwzględnieniem ról w Pierwszym dniu wolności, Więźniach z Altony oraz w Pasażerce,
- 1964 – nagrodzona przez Komitet ds. Radia i Telewizji za kreację w sztuce Skandal w Hellbergu i melodramacie Pomyłka, proszę się wyłączyć,
- 1967 – otrzymała Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy,
- 1967 – zdobyła nagrodę na IV Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Pradze za najlepszą rolę kobiecą w Czarnej sukni,
- 1968 – ponownie uhonorowana przez Komitet ds. Radia i Telewizji za rolę w spektaklu telewizyjnym Mazepa,
- 1975 – wyróżniona Złotym Ekranem za występy w spektaklach teatru telewizji Hedda Gabler oraz Sława i chwała,
- 1978 – zdobyła nagrodę teatralną tygodnika „Przyjaźń” za rolę Arkadiny w Mewie Czechowa w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie,
- 1982 – przyznano jej nagrodę I stopnia (zespołową) przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, szczególnie za przybliżenie postaci historycznej Bony Sforzy w serialu Królowa Bona,
- 1985 – nagroda na XI Ogólnopolskim Konkursie Teatralnym w Opolu za tytułową rolę w Matce Witkacego w Teatrze Ateneum w Warszawie,
- 2 grudnia 2013 – pośmiertnie nadano jej tytuł Heroiny Polskiego Kina z inicjatywy ZASP.
Upamiętnienie
W 2008 roku na elewacji budynku, który znajduje się na rogu ulicy Tadeusza Kościuszki oraz ulicy Józefa Poniatowskiego w Katowicach, zainaugurowano odsłonięcie tablicy upamiętniającej Aleksandrę Śląską. To właśnie w tej kamienicy przyszła na świat i spędziła swoje dzieciństwo. Rondo w katowickiej dzielnicy osiedle Wincentego Witosa także przyjęło jej imię, podkreślając tym samym jej znaczenie w historii regionu.
W Warszawie, na terenie osiedla Aleksandrów, znajduje się ulica nosząca imię Aleksandry Śląskiej, co dodatkowo potwierdza jej wpływ oraz pamięć o niej w różnych miejscach. W okolicy można spotkać również ulicę Eugeniusza Bodo, co ukazuje związek artystów w przestrzeni miejskiej.
W 2021 roku miała miejsce publikacja pracy doktorskiej autorstwa Marty Cebery zatytułowanej „Sztuka aktorska Aleksandry Śląskiej”, która jeszcze bardziej przyczynia się do badania i popularyzacji jej dorobku artystycznego.
Przypisy
- Zachwyciła rolą tytułowej bohaterki w serialu „Królowa Bona”, za swoje role dostawała pogróżki [online], Viva.pl [dostęp 03.09.2024 r.]
- Aleksandra Śląska: Nie tylko królowa Bona [online], Rzeczpospolita [dostęp 09.07.2024 r.]
- Edmund Wąsik. Dumny Ślązak i powstaniec. Poznajcie jego historię. [online], dziennikbaltycki.pl, 21.02.2022 r. [dostęp 08.08.2024 r.]
- Aleksandra Śląska wybaczyła mężowi, ale kochankom nie puściła płazem. Tak im się odpłacała [online], WP Kobieta, 15.11.2022 r. [dostęp 03.06.2024 r.]
- MartaM. Cebera, Gdy zachorowała, na odwiedziny pozwoliła tylko mężowi. Nie chciała, by oglądano upadek królowej, GabrielaG. Pewińska-Jaśniewicz, „Zawsze Pomorze” (7), 2022, s. 15–17, ISSN 2720-3700.
- Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
- Tygodnik Życie na Gorąco nr 38, 17.09.2015 r., s. 35.
- Magdalena Grochowska, Barchan i koronka, „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 291, s. 15–17.
- Cmentarz Stare Powązki: Aleksandra Śląska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 15.05.2020 r.]
- Aleksandra Śląska | Uniwersytet Trzeciego Wieku w Katowicach [online], utw.us.edu.pl [dostęp 09.07.2024 r.]
- M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wymieniona jako Śląska-Górska Aleksandra c. Edmunda.
- Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 06.08.1950 r. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 20.08.2024 r.]
- Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 03.06.2024 r.]
- Aleksandra Śląska w bazie filmpolski.pl
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Marcin Herich | Marta Świderska-Pelinko | Aleksandra Pisula | Wiesław Świderski | Jarosław Karpuk | Krzysztof Niesporek | Maria Dziopak | Adam Kopciuszewski | Hans Bellmer | Mikołaj Wicher | Henryk Kobyliński | Jerzy Płaczkiewicz | Ewa Ziętek | Michał Banasik | Bogusław Sochnacki | Piotr Gutkowski | Joanna Kamirska-Niezgoda | Tadeusz Strugała (dyrygent) | Jenny Fikentscher | Urszula MitręgaOceń: Aleksandra Śląska