Aleksandra Śląska


Aleksandra Śląska, znana również jako Aleksandra Wąsik, to wybitna postać w historii polskiego teatru i filmu. Urodziła się 4 listopada 1925 roku w Katowicach, gdzie zaczęła swoją przygodę z aktorstwem. Jej talent i charyzma przyciągnęły uwagę zarówno widzów, jak i krytyków.

Niestety, 18 września 1989 roku w Warszawie zakończyła się jej życiowa podróż. Mimo że odeszła, jej dorobek artystyczny pozostaje w pamięci wielu.

Życiorys

Była ona córką Edmunda Wąsika, który pełnił funkcję wicedyrektora Okręgu PKP, a także angażował się w działalność narodową, biorąc udział w III powstaniu śląskim oraz zasiadając w Sejmie II RP w latach 1935–1938. Jej matką była Helena z Masłowskch Jewasińska. Aleksandra miała o rok młodszego brata Olgierda oraz przyrodnią siostrę Bożenę Jewasińską.

W latach 30. XX wieku uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi w Katowicach, aczkolwiek jej nauka została przerwana przez wybuch II wojny światowej. W 1945 roku przeniosła się do Krakowa, gdzie z powodzeniem zdała maturę w trybie wieczorowym. W 1946 roku rozpoczęła naukę w szkole dramatycznej przy krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Tam po raz pierwszy zetknęła się z teatrem oraz znanymi postaciami polskiej sceny teatralnej, w tym z Juliuszem Osterwą.

W 1947 roku ukończyła krakowską PWSA. Po przeprowadzce do Warszawy rozpoczęła pracę jako aktorka w Teatrze Współczesnym (1949–1956, 1959–1961) oraz Teatrze Ateneum (1956–1959, 1962–1989). Od 1973 roku była wykładowcą w PWST w Warszawie. W styczniu 1976 roku zdecydowała się na podpisanie listu protestacyjnego do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, sprzeciwiając się zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 1987 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego sztuki teatralnej.

Za swoje osiągnięcia artystyczne została wyróżniona 19 nagrodami oraz odznaczeniami zarówno państwowymi, jak i branżowymi. Dwukrotnie wchodziła w związek małżeński. Pierwszym z jej mężów był onkolog Czesław Górski, z którym miała syna Szczęsnego. Następnie po raz drugi wyszła za mąż za Janusza Warmińskiego, który był dyrektorem teatru Ateneum.

Zmarła na raka krtani, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 339-3-5,6).

Role teatralne

Aktorka Aleksandra Śląska do swojego dorobku artystycznego wniosła wiele niezapomnianych ról, które z pewnością zapisały się w historii polskiego teatru. Oto niektóre z nich:

  • Ruth i Liesel – Niemcy, w reżyserii Leona Kruczkowskiego,
  • Blanche – Tramwaj zwany pożądaniem, dramat autorstwa Tennessee Williamsa, w reżyserii Janusza Warmińskiego,
  • Arkadina – Mewa, według Antoniego Czechowa, w reżyserii Janusza Warmińskiego,
  • Maria Stuart – Maria Stuart, utwór Juliusza Słowackiego, Teatr Telewizji 1965,
  • Amelia – Mazepa, według Juliusza Słowackiego, w reżyserii Gustawa Holoubka, Teatr TV 1968.

Filmografia

Filmografia Aleksandry Śląskiej obejmuje szeroki wachlarz ról zarówno w filmach fabularnych, jak i w produkcjach telewizyjnych oraz dublowanych filmach. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienia jej dokonań artystycznych.

Filmy
RokTytułRolaUwagi
1947Ostatni etapoberaufseherinbrak
1949Dom na pustkowiuBasiabrak
1951Młodość ChopinaKonstancja Gładkowskabrak
1951Rodzina SonnenbruckówFanchettebrak
1953Piątka z ulicy BarskiejHankabrak
1954Autobus odjeżdża 6.20Krystyna Poradzkabrak
1957PętlaKrystynabrak
1960Rok pierwszynauczycielkabrak
1960Historia współczesnaJadwiga, żona Bielasabrak
1962Spotkanie w BajceTeresabrak
1962TrioBertabrak
1963PasażerkaLizabrak
1963MansardaMariabrak
1963Ich dzień powszedniNitka, żona Siennickiegobrak
1966Kara cięższa niż karalektorfilm dokumentalny; w napisach określenie funkcji: Współpraca
1970Obóz na Przemysłowejlektorfilm dokumentalny
1971Bolesław Śmiałyżona króla Bolesława Śmiałegobrak
1982Epitafium dla Barbary Radziwiłłównykrólowa Bona Sforza d’Aragona, matka Zygmunta II Augustabrak

W tej części zaprezentowane są filmy, w których wystąpiła. Jej kariera filmowa rozpoczęła się w latach 40. XX wieku, a przez lata aktywności artystycznej odegrała wiele pamiętnych ról.

Produkcje telewizyjne
RokTytułRolaUwagi
1956Człowiek i cieńJulia Giuli, śpiewaczkaspektakl telewizyjny
1959Naszyjnikpani Loiselspektakl telewizyjny
1959Akcja WegaIrenaspektakl telewizyjny
1961WygnańcyBertaspektakl telewizyjny
1962Idy marcoweKlodiaspektakl telewizyjny
1963Świadkowie albo nasza mała stabilizacjaosoba prologuspektakl telewizyjny
1963Skandal w HellberguHilda Diederichspektakl telewizyjny
1964Pomyłka, proszę się wyłączyć!pani Stevensonspektakl telewizyjny
1965Śmierć w środkowym pokojuMartafilm telewizyjny
1965Maria StuartMaria Stuartspektakl telewizyjny
1966Za kulisamiLiaspektakl telewizyjny
1966Panna Rosita czyli mowa kwiatówRositaspektakl telewizyjny
1966Pan TadeuszTelimenaspektakl telewizyjny
1966Listy do DelfinyDelfina Potockaspektakl telewizyjny
1966Dom kobietJoannaspektakl telewizyjny
1967Martwa królowaInes de Castrospektakl telewizyjny
1967Czarna sukniaJoanna Orłowskafilm telewizyjny
1968NokturnOlga Andrejewnaspektakl telewizyjny
1968ŁagodnaOnaspektakl telewizyjny
1969NiemcyRuth, córka prof. Sonnenbruchaspektakl telewizyjny
1969MazepaAmelia, żona wojewodyspektakl telewizyjny
1970Piszę pamiętnik artystyhrabinaspektakl telewizyjny
1970GranicaElżbieta Bieckaspektakl telewizyjny
1972Wyspy szczęśliweżona doktorafilm telewizyjny
1972Wiśniowy sadRaniewskaspektakl telewizyjny
1972OdlotDenisspektakl telewizyjny
1972Dwa teatryPanispektakl telewizyjny
1973Wielka miłość Balzakahrabina Maria Potockaserial telewizyjny, odcinki: 3, 6
1973Beatryks CenciLukrecja Cencispektakl telewizyjny
1974Sława i chwałaMaria Bilińskaspektakl telewizyjny
1974Hedda GablerHedda Gablerspektakl telewizyjny
1976Dzika kaczkaPani Soerbyspektakl telewizyjny
1979Wiśnieksięgowa Pawlakowafilm telewizyjny
1980Królowa Bonakrólowa Bona Sforza d’Aragona, żona Zygmunta I Staregoserial telewizyjny, odcinki: 1-12

Lista produkcji telewizyjnych ukazuje wszechstronność aktorską Aleksandry, która brała udział w licznych spektaklach telewizyjnych, przyciągając uwagę widzów swoimi występami.

Dubbing
RokTytułRolaUwagi
1960Teresa RaquinTeresa RaquinBrak
1965Wizyta starszej paniKarla ZachanassianBrak
1966Wyrok w Norymberdzepani BertholtBrak
1968Anna KareninaAnna KareninaBrak
1973Królowa Elżbietakrólowa Elżbieta IBrak
1976Kto się boi Virginii Woolf?MarthaBrak

Dubbing to kolejny aspekt jej twórczości. Aleksandra użyczyła swojego głosu wielu znanym postaciom, co dodatkowo wzbogaciło jej dorobek artystyczny.

Ordery i odznaczenia

W życiorysie Aleksandry Śląskiej znajdują się liczne wyróżnienia, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w kulturę i pracę na rzecz społeczeństwa. Oto lista odznaczeń, które otrzymała w swoim życiu:

  • Order Sztandaru Pracy II klasy (1963),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967),
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1989),
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1967),
  • Odznaka honorowa „Za zasługi dla Warszawy” (1966).

Nagrody

Lista osiągnięć Aleksandry Śląskiej obejmuje wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które podkreślają jej znaczący wkład w polską sztukę filmową oraz teatralną. Oto najważniejsze z nich:

  • 1950 – otrzymała Państwową Nagrodę Artystyczną III stopnia za znakomitą kreację aktorską w filmie Dom na pustkowiu,
  • 1954 – uhonorowana wyróżnieniem podczas Festiwalu Filmowego w Cannes za rolę w Piątce z ulicy Barskiej,
  • 1955 – przyznano jej Nagrodę Państwową II stopnia za rolę filmową z ostatniej dekady,
  • 1964 – zdobyła Nagrodę Państwową II stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie, ze szczególnym uwzględnieniem ról w Pierwszym dniu wolności, Więźniach z Altony oraz w Pasażerce,
  • 1964 – nagrodzona przez Komitet ds. Radia i Telewizji za kreację w sztuce Skandal w Hellbergu i melodramacie Pomyłka, proszę się wyłączyć,
  • 1967 – otrzymała Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy,
  • 1967 – zdobyła nagrodę na IV Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym w Pradze za najlepszą rolę kobiecą w Czarnej sukni,
  • 1968 – ponownie uhonorowana przez Komitet ds. Radia i Telewizji za rolę w spektaklu telewizyjnym Mazepa,
  • 1975 – wyróżniona Złotym Ekranem za występy w spektaklach teatru telewizji Hedda Gabler oraz Sława i chwała,
  • 1978 – zdobyła nagrodę teatralną tygodnika „Przyjaźń” za rolę Arkadiny w Mewie Czechowa w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie,
  • 1982 – przyznano jej nagrodę I stopnia (zespołową) przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, szczególnie za przybliżenie postaci historycznej Bony Sforzy w serialu Królowa Bona,
  • 1985 – nagroda na XI Ogólnopolskim Konkursie Teatralnym w Opolu za tytułową rolę w Matce Witkacego w Teatrze Ateneum w Warszawie,
  • 2 grudnia 2013 – pośmiertnie nadano jej tytuł Heroiny Polskiego Kina z inicjatywy ZASP.

Upamiętnienie

W 2008 roku na elewacji budynku, który znajduje się na rogu ulicy Tadeusza Kościuszki oraz ulicy Józefa Poniatowskiego w Katowicach, zainaugurowano odsłonięcie tablicy upamiętniającej Aleksandrę Śląską. To właśnie w tej kamienicy przyszła na świat i spędziła swoje dzieciństwo. Rondo w katowickiej dzielnicy osiedle Wincentego Witosa także przyjęło jej imię, podkreślając tym samym jej znaczenie w historii regionu.

W Warszawie, na terenie osiedla Aleksandrów, znajduje się ulica nosząca imię Aleksandry Śląskiej, co dodatkowo potwierdza jej wpływ oraz pamięć o niej w różnych miejscach. W okolicy można spotkać również ulicę Eugeniusza Bodo, co ukazuje związek artystów w przestrzeni miejskiej.

W 2021 roku miała miejsce publikacja pracy doktorskiej autorstwa Marty Cebery zatytułowanej „Sztuka aktorska Aleksandry Śląskiej”, która jeszcze bardziej przyczynia się do badania i popularyzacji jej dorobku artystycznego.

Przypisy

  1. Zachwyciła rolą tytułowej bohaterki w serialu „Królowa Bona”, za swoje role dostawała pogróżki [online], Viva.pl [dostęp 03.09.2024 r.]
  2. Aleksandra Śląska: Nie tylko królowa Bona [online], Rzeczpospolita [dostęp 09.07.2024 r.]
  3. Edmund Wąsik. Dumny Ślązak i powstaniec. Poznajcie jego historię. [online], dziennikbaltycki.pl, 21.02.2022 r. [dostęp 08.08.2024 r.]
  4. Aleksandra Śląska wybaczyła mężowi, ale kochankom nie puściła płazem. Tak im się odpłacała [online], WP Kobieta, 15.11.2022 r. [dostęp 03.06.2024 r.]
  5. MartaM. Cebera, Gdy zachorowała, na odwiedziny pozwoliła tylko mężowi. Nie chciała, by oglądano upadek królowej, GabrielaG. Pewińska-Jaśniewicz, „Zawsze Pomorze” (7), 2022, s. 15–17, ISSN 2720-3700.
  6. Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
  7. Tygodnik Życie na Gorąco nr 38, 17.09.2015 r., s. 35.
  8. Magdalena Grochowska, Barchan i koronka, „Gazeta Wyborcza” 1998 nr 291, s. 15–17.
  9. Cmentarz Stare Powązki: Aleksandra Śląska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 15.05.2020 r.]
  10. Aleksandra Śląska | Uniwersytet Trzeciego Wieku w Katowicach [online], utw.us.edu.pl [dostęp 09.07.2024 r.]
  11. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wymieniona jako Śląska-Górska Aleksandra c. Edmunda.
  12. Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 06.08.1950 r. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 20.08.2024 r.]
  13. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 03.06.2024 r.]
  14. Aleksandra Śląska w bazie filmpolski.pl

Oceń: Aleksandra Śląska

Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:7