Jenny Fikentscher

Po przeprowadzce rodziny do Karlsruhe, Jenny rozpoczęła kształcenie artystyczne, zapisując się w semestrze zimowym 1888/89 do szkoły dla kobiet z zamiłowaniem do malarstwa. W 1889 roku zamieszkała z matką w zamku Augustenburg w Grötzingen, gdzie nauczyła się pod okiem malarki Alwine Schroedter.

W 1891 roku połączyła swoje życie osobiste z malarzem zwierząt, Otto Fikentscherem. To wydarzenie miało szczególne znaczenie, gdyż Otto stał się właścicielem zamku Augustenburg, przemieniając go w centrum kulturalne, gdzie gromadzili się inni twórcy, w tym przyrodni brat Jenny, Gustav Kampmann, oraz malarz bajek, Franz Hein.

Użyczając swojego talentu artystycznego, w 1899 roku stała się członkinią Karlsruher Künstlerbund, który utworzył litograficzną pracownię pod nazwą Kunstdruckerei Künstlerbund Karlsruhe. Wkrótce po tym zaczęła tworzyć swoje pierwsze szereg kaligraficznych prac, które zdobiły wiersze ornamenty. Wykorzystywała do nich roślinność z otoczenia, w tym kwiaty wiśni oraz dzikie wino.

Od 1897 roku skupiła się głównie na litografiach, a jej kolorowe dzieła, z kwiatowymi oraz abstrakcyjnymi motywami, wyróżniały się wpływami secesji, francuskiego plakatu i japońskich drzeworytów. Jej najpubliczniej znane prace to między innymi „Unser Turmfenster” oraz „Blühender Kirschbaum”, które cieszyły się uznaniem.

Nieprzypadkowo, zlecenie od kolońskiego producenta czekolady, Ludwiga Stollwercka, przyniosło jej kolejną możliwość rozwoju artystycznego, tworząc obrazki do albumów Stollwercka, w tym serię „Wald-Laubbäume” z 1899 roku.

Jednak po 1900 roku, w miarę jak angażowała się w ruch Wandervogel, jej działalność artystyczna znacznie osłabła. Ruch ten, który zainicjowany został przez studentów klasy średniej, koncentrował się na poszukiwaniu wolności życiowej w zgodzie z naturą oraz z ideami romantyzmu, również wpłynął na reformy edukacyjne i naturyzm.

Jenny Fikentscher miała również talent ogrodniczy, prowadząc obszerny ogród oraz sprzedając plony na lokalnych targach w Karlsruhe. Przez swoje wyjątkowe podejście do życia stała się lokalną osobistością. Ponadto, wychowała pięcioro dzieci, z których córka Dorothee Fischer (1894–1981) zyskała uznanie jako kompozytorka piosenek. Ich dom, pełen artystycznych inspiracji, był miejscem do życia zupełnie w duchu bohemy.