Ślizgowiec

---

Historia

W 1965 roku w Krakowie powstał projekt budynku wykonany przez Stanisława Kwaśniewicza oraz konstruktora Tadeusza Krzysztofiaka, realizowany w latach 1966-1968. Jego unikalna technologia ślizgu została opracowana przez inżyniera Stefana Prauzę. Obiekt ten jest jednym z wielu, które zostały zbudowane w ramach urbanistycznej koncepcji „Śródmieście-Zachód”, obok takich budowli jak Separator, Pałac Ślubów oraz Superjednostka.

Ślizgowiec stanowi istotny element kompozycji urbanistycznej, współtworząc harmonijną całość z sąsiadującym pawilonem Biura Wystaw Artystycznych. Jego architektura jest doskonałym przykładem integracji nowoczesnych rozwiązań w przestrzeni miejskiej, co czyni go ważnym punktem na mapie Krakowa.

Architektura

Wieżowiec o imponujących wymiarach 19,90 × 31,50 x 56,93 m charakteryzuje się smukłym kształtem prostopadłościanu, który wyróżnia się elewacjami wyżłobionymi w sposób pasowy i z arkadami loggii. Budynek wzniesiono z zastosowaniem konstrukcji mieszanej – dolne dwie kondygnacje wykonano w szkielecie żelbetowym, natomiast wyższe kondygnacje stworzono w technologii monolitycznej żelbetowej z wykorzystaniem nowoczesnych urządzeń ślizgowych. Innowacyjne podejście zaimplementowano również w stropach, które posiadają jednokierunkowe zbrojenie, a ich wykonanie odbywa się w szalunkach, mocowanych przy użyciu teleskopowych stempli.

Budowla osiąga 20 kondygnacji, w tym jedną techniczną, dwie przeznaczone na usługi, oraz 17 mieszkań. W obiekcie zlokalizowano 17 lokali mieszkalnych typu M-3 i M-5, a także 204 mieszkania M-2, z których każde dysponuje własną loggią. W piwnicy zorganizowano pralnię oraz suszarnię, co znacząco podnosi komfort mieszkańców.

W budynku zastosowano dwie windy o pojemności 6 osób oraz jedną windę 10-osobową, produkcji wiedeńskiego zakładu „Freissler”, działające na zasadzie fotokomórek, co wpływa na wygodę użytkowania. Na niższych poziomach mieszczą się lokale usługowe, w tym sklep spożywczy, salon mody męskiej i damskiej „Strój”, który obejmuje także punkt kosmetyczny oraz kawiarenkę.

Początkowo zewnętrzne ściany wyłożono rekordową ilością 2 milionów małych ceramicznych kostek w kolorze białym i czerwonym. Jednakże, około roku 1977, ściany te zostały przykryte płytami azbestowo-ceramicznymi typu „ACEKOL”, które posiadają charakterystyczny żółty odcień. Ponadto, na dachu obiektu zamontowano neon reklamowy „Spółdzielnia Pracy Strój”.

W 2018 roku, gmach przeszedł gruntowną modernizację według projektu opracowanego w Pracowni Architektonicznej Elżbiety Stankiewicz. Modernizacja obejmowała usunięcie starych płyt, ocieplenie budynku oraz pokrycie jego ścian mineralną okładziną, pomalowaną w odcieniach szarości, co znacznie poprawiło estetykę oraz energooszczędność budynku.

---

Oceń: Ślizgowiec

---