Dom prowincjalny sióstr służebniczek w Katowicach

---

Historia

Budowa nowego domu prowincjalnego zainicjowała się w 1932 roku, gdy teren pod tę inwestycję został zakupiony. Oficjalne rozpoczęcie prac miało miejsce 17 sierpnia 1934 roku. Kamień węgielny został wmurowany 14 maja 1936 w ścianę prezbiterium przyszłej kaplicy. Nadzór nad realizacją budowy sprawowała ekonomka prowincji, s. Romualda Wyżoł AM, a później s. Paladia Szczyra AM. Do końca 1938 roku budowla zyskała dach, a prace wewnątrz zaczęły się intensyfikować. Niestety, w obliczu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne przejęły nieukończony dom w 1941 roku, przeznaczając go na biura, archiwa i magazyny. Było to związane z przekształceniem budynku w miejsce działań Fritz Brachta, gauleitera NSDAP dla Górnego Śląska.

Po zakończeniu wojny, siostry kontynuowały prace nad urządzeniem wnętrz klasztoru. W sierpniu 1949 roku nowicjat został przeniesiony do nieukończonego domu. Natomiast w maju 1950 roku oficjalnie przeniesiono do klasztoru siedzibę zarządu prowincji. Ten czas był nieustannie naznaczony niepokojem, związanym z potencjalnym przejęciem budynku przez władze komunistyczne. W odpowiedzi na te niepokoje, 28 października 1951 roku, siostry, wspólnie z całym narodem, poświęciły się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Niemniej jednak, nieustanne wizyty komisji państwowych, które żądały oddania zajmowanych przestrzeni, były kolejnym wyzwaniem dla sióstr. Aby zabezpieczyć pomieszczenia przed przejęciem, zdecydowano się na przerobienie sali na kaplicę, która została poświęcona 6 grudnia 1951 roku, chociaż pomieszczenie i tak zostało przejęte. Ostatecznie, zostało zwrócone zakonnikom 16 marca 1957 roku.

W 1967 roku klasztor odwiedzał prymas Polski, Stefan Wyszyński, z okazji uroczystości związanej z zakończeniem peregrynacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej na terenie diecezji katowickiej. W tym czasie jedno ze skrzydeł domu prowincjalnego przekształcono na potrzeby Okręgowego Szpitala Kolejowego.

Na terenie domu prowincjalnego można znaleźć kilka miejsc kultu:

• Kaplica Matki Bożej Niepokalanie Poczętej (kaplica zakonna), poświęcona 8 grudnia 1960, z marmurową rzeźbą Maryi Niepokalanej z 1986 oraz obrazami św. Jana Pawła II i bł. Edmunda Bojanowskiego, założyciela zgromadzenia, wraz z relikwiarzami,
• Kaplica Matki Bożej Fatimskiej (rekolekcyjna), istniejąca od 1965 roku, dostępna dla uczestników rekolekcji odbywających się w klasztorze,
• Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa (publiczna), otwarta dla wiernych w 1956, pod opieką księdza diecezjalnego,
• Droga krzyżowa w ogrodzie klasztornym,
• Pomnik bł. Edmunda Bojanowskiego umiejscowiony przed głównym wejściem do domu prowincjalnego.

Na zewnętrznej fasadzie budynku znajduje się figura Matki Bożej, stworzona przez rzeźbiarza Zygmunta Brachmańskiego, a jej poświęcenie miało miejsce w 1981 roku dzięki staraniom o. Damiana Szojdy OFM.

Instytucje

W obrębie domu prowincjalnego sióstr służebniczek w Katowicach zlokalizowane są różnorodne instytucje, które pełnią ważne funkcje w ramach działalności wspólnoty.

• zarząd prowincji sióstr służebniczek,
• sekretariat prowincji,
• dom formacyjny,
• referat powołaniowy,
• referat misyjny,
• dom rekolekcyjny,
• rektorat kaplicy publicznej,
• Stowarzyszenie Rodzina Bł. Edmunda Bojanowskiego,
• izba pamięci bł. Edmunda Bojanowskiego,
• muzeum misyjne (m.in. artefakty z Kamerunu),
• biblioteka klasztorna,
• szwalnia,
• przedszkole.

---

Oceń: Dom prowincjalny sióstr służebniczek w Katowicach

---