Aleksandra Polisiewicz

Kultura i sztuka

Aleksandra Polisiewicz, znana również pod pseudonimem artystycznym Aleka Polis, to wybitna postać w polskim świecie sztuki współczesnej. Urodziła się w 1974 roku w Katowicach, co sprawia, że ma głębokie związki z młodym pokoleniem artystów, które kształtowało się w tym regionie.

Artystka jest absolwentką Instytutu SztukiUniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, co stanowi fundament jej twórczości. Obecnie kontynuuje studia doktoranckie na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie rozwija swoje artystyczne umiejętności i pogłębia wiedzę w zakresie sztuki.

Aleksandra wyróżnia się w świecie sztuki dzięki swoim innowacyjnym podejściom. W latach 2002 oraz 2006 otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, co stanowi potwierdzenie jej talentu i zaangażowania w sztukę. Jej prace często łączą różne media, w tym wizualizacje przy użyciu animacji komputerowej, co przynosi niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Co więcej, artystka realizowała także prezentacje multimedialne dlaCentrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, co podkreśla jej aktywność i wpływ na rozwój sztuki nowoczesnej w Polsce. Jej unikalne podejście do sztuki oraz różnorodność używanych technik sprawiają, że jest jedną z najbardziej interesujących artystek swojego pokolenia.

Twórczość

Aleksandra Polisiewicz to artystka o radykalnym spojrzeniu, która mocno identyfikuje się z ze środowiskiem feministycznym. W swoich projektach artystycznych korzysta z różnych mediów, takich jak wideo, fotografia cyfrowa, animacje oraz filmy dokumentalne. Jej (post)krytyczna twórczość otwiera nową przestrzeń do refleksji nad rekonstrukcją tożsamości, a także podmiotowości, w kontekście dominacji władzy, która przejawia się w różnych formach.

W jednym z najważniejszych dzieł, Suka (2003-2004), artystka przedstawia trzy konstrukcje kobiecej tożsamości, które są definiowane przez różne totalitarne systemy. Pokazuje, jak faszyzm, komunizm oraz kapitalizm kształtują modele zachowań, które są dla nich wygodne. W innej pracy, Stygma (2005), wykorzystuje found footage, aby zarejestrować napiętnowanie jednostek, które przekraczają narzucone przez społeczeństwo normy. Napiętnowanie to, typowe dla zachowań ustalanych przez rodzinę, rząd czy kościół, prowadzi do brutalnej reakcji na każde odstępstwo.

Agrysywne działania opresji są odpowiedzią na autoagresję jako formę obrony. Przez swoją pracę z cyklu IBM Dedicated (2004), artystka ukazuje proces nanoszenia napisu na swoje ciało, co symbolizuje kontrolę, jaką różne technologie mają над indywidualnością. Krwawe znaki na skórze są testamentem na to, jak totalitarne systemy kształtują nowe formy dominacji.

W swoim najnowszym projekcie, Wartopia (2006), Polisiewicz stawia pytania o organizowanie przestrzeni społecznej i przemianę idei w architekturę. Ta symulacja idealnego miasta, oparta na faszystowskich i stalinowskich planach przebudowy Warszawy, tworzy wirtualną przestrzeń opresji, która dostępna jest w bezpieczny sposób. Dzięki nowoczesnym technologiom, widzowie mają możliwość doświadczyć zastraszających ideologii bez uszczerbku na zdrowiu psychicznym czy fizycznym.

W ramach Syren TV artystka współpracuje z Ewą Majewską, filozofką oraz feministką, produkując dokumentalne filmy dotyczące problemów polityczno-społecznych w Polsce. Ich twórczość jest formą reagowania na rosnącą presję narodowo-szowinistycznych ideologii. Dodatkowo, w 2005 roku Polisiewicz uruchomiła OBIEG.TV, pierwszą wernisażową telewizję internetową w Polsce, będącą odpowiedzią na aktualne zjawiska w sztuce.

Aktualnie artystka mieszka i tworzy w Warszawie, kontynuując swoją misję odkrywania i analizy mechanizmów władzy przez sztukę.

Wystawy

– 2013: Wystawa indywidualna Błąd w czasoprzestrzeni w BWA Bielsko-Biała, prezentacje grupowe Wolny strzelec w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie, Alternativa 2013 w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku, Punkt bez ja w Galerii Arsenal w Białymstoku, Miasto, którego nie było w BWA Jelenia Góra, Tkacze w Centrum Sztuki Staniszów, oraz Komentatorki w CSW Zamek Ujazdowski.

– 2012: Ceremoniał w Centrum Kultury Krasnoye Znamya w Sankt-Petersburgu, Rosja; Chora sztuka w Jerozolimie, Warszawie; Follow the White Rabbit! w Dortmunder Kunstverein w Dortmundzie, Niemcy; Happiness is a warm gun w Rizzordi Art Foundation w Sankt-Petersburgu, Rosja.

– 2011: Wystawa indywidualna Cyklooksytocyna w Zona Sztuki Aktualnej w Łodzi; Szachrajki, łobuzy, pasożyty w Studio BWA we Wrocławiu; Tür an Tür w Martin-Gropius-Bau w Berlinie; Dobre sąsiedztwo?, dotycząca wątków niemieckich w polskiej sztuce współczesnej, w Kunstraum Kreuzberg, Bethanien w Berlinie; Gone to Croatan w HMKV w Dortmundzie.

– 2010: Wystawa indywidualna Trickster w Fundacji Profile w Warszawie; Ars Homo Erotica w Muzeum Narodowym w Warszawie.

– 2008: Udział w 5. Triennale Młodych w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

– 2007: Efekty rzeczywistości w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie; Demos kratos w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej; Sąsiedzi na Festiwalu Altonale 9 w Kulturforum Altona w Hamburgu; Mamidło. Lilth w Galerii Program w Warszawie; Odczarowanie w Galerii BWA w Zielonej Górze; Mandala w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej.

– 2006: Demos kratos-władza ludu w Galerii Klimy Bocheńskiej w Warszawie; Nie lękajcie się w mieszkaniu prywatnym w Warszawie; W Polsce czyli gdzie? w CSW w Warszawie; Viennabiennale w Wiedniu; Young Art from Poland w Polskim Instytucie w Wiedniu; Welcome to the media w Królikarni w Warszawie; Miłość i demokracja w Łaźni w Gdańsku; femmeusesactions#17 w Parc Saint Léger – Centre d’art contemporain w Pougues-les-Eaux; Wyobrażenia Holokaustu w Polskiej sztuce wideo i filmie w CSW w Warszawie; Dromos, wystawa indywidualna w ramach W samym centrum uwagi w CSW w Warszawie.

– 2005: Jakoś to będzie. Wybory w Galerii Piotra Nowickiego w Klubie Le Madame w Warszawie; Achtung Polen kommen w Weimarze; Integracja w Galerii Program w Warszawie; Performance Club w Galerii Kordegarda w Warszawie; IMPULSE. Zeitgenössische Kunst aus Polen w Polskim Instytucie w Düsseldorfie; Tolerate me! na Supermarkecie sztuki V/1 w Galerii DAP w Warszawie; Polski film abstrakcyjny 1957 – 2004 w CSW w Warszawie.

– 2004: Udział w Reversed Art and Engineering. Ung polsk Konst w Skulpturens Hus w Sztokholmie; Święto kobiet w Galerii Lokal w Krakowie; Belmondo w Poznaniu; Ładnie? O ładnym w młynie nr 2 „Ziarno” w Krakowie; Suka, wystawa indywidualna w Galerii XX1 w Warszawie; Bestiarium podświadomości, wystawa indywidualna w Kronice w Bytomiu; Matryca, wystawa indywidualna w Galerii XX1 w Warszawie.

– 2003: InteGracja w Galerii Program w Warszawie; ART Moscow. Polish Brand w Central House of Artists w Moskwie; Ulica Św Jana, wystawa indywidualna w Górnośląskim Centrum Kultury w Katowicach.

– 2002: Wianek cierniowy i róża w Galerii XX1 w Warszawie.

– 2001: Kobieta o Kobiecie w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej; Rybie oko w BGSW Słupsk; Artefakty w Kronice w Bytomiu; Irreligia. The morphology of the Non-Sacrum in Polish 20th Century Art w Atelier 340 – Museum w Brukseli.

Przypisy

  1. Opposite [online], opposite.uni.wroc.pl [dostęp 13.02.2021 r.]
  2. Tricksterowanie płci, czyli o rzeczywistościach, które tworzę [online], Magazyn RTV [dostęp 13.02.2021 r.]
  3. 99,965 – GALERIA MIŁOŚĆ [online] [dostęp 13.02.2021 r.]
  4. a b Aleksandra Polisiewicz (Aleka Polis), Życie i twórczość, Artysta [online], Culture.pl [dostęp 13.02.2021 r.]

Oceń: Aleksandra Polisiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:17