Jan Biczycki

---

Życiorys

Jan Biczycki był utalentowanym artystą, który ukończył studia na kierunku polonistyka na Uniwersytecie Warszawskim. Już w trakcie swojego kształcenia zdobywał doświadczenie, pracując jako asystent reżysera w Teatrze Polskim w Warszawie, co otworzyło przed nim nowe możliwości.

W latach 1955–1957 był aktywnym członkiem zespołu Teatru Syrena, gdzie występował i rozwijał swoje umiejętności artystyczne. Dwa lata później, w 1957 roku, współzałożył klub „Stodoła”, pełniąc tam funkcję kierownika artystycznego do 1960 roku. W następnych latach Biczycki pracował jako reżyser w koszalińskim Teatrze Dramatycznym, gdzie jego wizja artystyczna zyskała uznanie w latach 1959–1961.

W kolejnych latach Jan Biczycki miał przyjemność reżyserować wiele spektakli w polskich teatrach, co przyczyniło się do jego reputacji jako znaczącego twórcy w branży teatralnej. Od 1962 do 1963 roku pracował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a następnie w latach 1964–1965 pełnił rolę reżysera oraz dyrektora w warszawskim Teatrze Komedia, gdzie przyczynił się do kształtu artystycznego tego miejsca.

W roku 1965 Jan Biczycki wyjechał na stypendium do Salzburga, które otrzymał z rąk Herberta von Karajana. W 1968 roku osiedlił się w Monachium, kontynuując swoją karierę jako reżyser i aktor, a także prowadząc zajęcia na miejscowym uniwersytecie, gdzie pełnił funkcję docenta.

Na niwie życia osobistego, Jan Biczycki był mężem Romy Ligockiej, z którą miał syna Jakuba. Pochowany został na Cmentarzu Leśnym w Monachium, pozostawiając po sobie nie tylko osiągnięcia artystyczne, ale również wspomnienie o swojej pasji i oddaniu dla sztuki.

Nagrody

Jan Biczycki, jako wybitny reżyser, zdobył wiele cennych wyróżnień w trakcie swojej kariery artystycznej. Jego prace w teatrze były doceniane zarówno przez krytyków, jak i publiczność.

• 1961: otrzymał wyróżnienie za reżyserię sztuki Archaniołowie nie grają w bilard autorstwa Dario Fo, wystawionej w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, podczas I Kaliskich Spotkań Teatralnych,
• 1964: zdobył nagrodę za reżyserię przedstawienia Niech no tylko zakwitną jabłonie autorstwa Agnieszki Osieckiej w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie, na V Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu.

Spektakle teatralne (wybór)

Role

W 1955 roku Jan Biczycki zadebiutował w przedstawieniu Diabli nadali, którego reżyserem była Stanisława Perzanowska. Rok później, w 1956, wystąpił w dwóch produkcjach: Kłopoty z popiersiami, znów pod kierunkiem S. Perzanowskiej oraz w Sprawa Kowalskiego, gdzie zagrał rolę sprzątacza i aniołka II (reż. Barbara Kilkowska).

W 1957 roku zagrał Ignacego w sztuce Maman do wzięcia pod reżyserią Kazimierza Krukowskiego. W tym samym roku wystąpił również w Bez dewiz jako dyrygent, a także w Baloniki… Baloniki… w roli sprzedawcy ulicznego, co było także dziełem K. Krukowskiego. Ostatnia z wymienionych ról miała miejsce w 1980 roku, kiedy to Jan Biczycki wcielił się w postać Janusza Korczaka, pod reżyserią Heleny Kaut-Howson.

Prace reżyserskie

1959: Pan inspektor wyszedł 1960: Słomkowy kapelusz (reżyseria z Jadwigą Marso) 1960: Młodość, miłość, czas 1960: Królewna Śnieżka 1961: Archaniołowie nie grają w bilard 1961: Świetny Włodzio i rzemieślnicy 1961: Ifigenia w Taurydzie 1961: Szkoła żon 1961: Człowiek z głową 1962: Opera za trzy grosze 1962: Ostatni odcinek drogi 1962: Szantan to jest zabawa 1962: 12 krzeseł 1962: Wesołe kobiety z Windsoru 1962: Don Kichot 1962: Don Pasqual 1963: Improwizacja paryska 1963: Dwa razy południe 1963: Pięć pytań i nic więcej

1963: Dwa razy południe 1963: Sen nocy letniej 1963: Śmierć porucznika 1963: Zabawa 1964: Karol 1964: Na pełnym morzu 1964: Strip-Tease 1964: Niech no tylko zakwitną jabłonie 1964: Rozkoszna wojna 1965: Śniadanie u Tiffany’ego 1965: Ptak 1965: My Fair Lady 1966: Iwona, księżniczka Burgunda 1973: Katarzyna Izmajłowna 1975: Na dnie 1976: Sadko 1976: Wesele Figara 1977: Das halste ja im Kopf nicht… 1977: Eugeniusz Oniegin

Filmografia (wybór)

Jan Biczycki to postać, która zyskała uznanie w świecie filmu, a jego dorobek artystyczny można podzielić na wiele znaczących ról. Poniżej przedstawiamy wybór filmów, w których wystąpił.

• 1970: Tatort jako Ksiądz,
• 1982: Imperatyw (Imperativ) jako pop,
• 1984: Sinobrody (Blaubart),
• 1985: Paradygmat, czyli potęga zła (Paradigma),
• 1986: Róża Luksemburg (Rosa Luxemburg) jako August Bebel,
• 1987: Wygasłe czasy (Erloschene Zeiten) jako Zygmunt Freud,
• 1988: Lęk i miłość jako Cecchini,
• 1990: Eine Wahnsinnsehe,
• 1991: Moskau – Petuschki dziadek Mitritsch.

Źródło.

---

Oceń: Jan Biczycki

---