Marek Kamieński

Artysta swoje edukacyjne podstawy kładł na Wydziale Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1972–1979, gdzie pod okiem takich mistrzów jak Andrzej Kowalski i Gerard Labus obronił dyplom z malarstwa oraz grafiki projektowej.

W latach 80. ubiegłego wieku, Kamieński stał się jedną z istotnych osobistości związanych z nową ekspresją w sztuce. W tym czasie stworzył wiele znanych dzieł, takich jak Motohead, Matisse le Patron, Dinozaury oraz Biały niedźwiedź. Jego twórczość ewoluowała, a na przełomie lat 80. i 90. przeszedł w stronę postmodernizmu, wprowadzając do swoich prac elementy humoru i ironii, co miało na celu swoisty dialog z dziełami wielkich artystów, takich jak Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Iwan Szyszkin oraz Jan Matejko.

W latach 90. Marek Kamieński i jego żona, Wiesława Ruta-Kamieńska, również artystka, razem pracowali nad książkami dla dzieci, tworząc takie tytuły jak Ele-mele, Opowieść wigilijna, O koguciku Eryku, pisance taczance oraz zającu wielkanocnym. Ich prace były także współtworzone w publikacjach, takich jak Poradnik dobrych manier i seria 1001 aforyzmów.

W twórczości Kamieńskiego szczególne upodobanie budzi malowanie dużych formatów, zwłaszcza poliptyków. Jego prace w wymiarach przekraczających 4 metry, takie jak Kobieta-Ptak oraz mężczyzna z gitarą (2,80 × 4,20), czy Pracownia artysty wg Courbeta (2,40 × 5,10) szeroko zyskują uznanie. Największym dziełem jest zaś Dan. Al. Inf. c. 3 v 17, którego długość sięga aż 8 metrów. Warto również wspomnieć o portretach, w tym znanym obrazie Piotra Szmitke zatytułowanym Equilibriste.

Kobieta, często w kontekście nagiego ciała i erotyzmu, to temat przewodni w jego twórczości. Artysta sam podkreśla, że jego prace najlepiej oddają trzy kluczowe dla niego pojęcia: humor, pojedynczość oraz zmienność.