Eugeniusz Rączka

---

Życiorys

Eugeniusz Rączka był człowiekiem o wybitnych osiągnięciach. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Katowicach, a później studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera. Jego kariera zawodowa ściśle wiązała się z miastem Katowice, gdzie w 1954 roku rozpoczął pracę w Centralnym Laboratorium Huty Baildon.

W latach 1959–1977 zajmował stanowisko szefa kontroli jakości w Zakładach Cynkowych Wełnowiec, które później przekształciły się w Silesię. Następnie, od 1977 do 1995 roku, był głównym specjalistą w Hucie Metali Nieżelaznych „Szopienice”. Po przejściu na emeryturę, od 1995 do 2000 roku, pełnił rolę pierwszego prezesa zarządu nowo powstałej Izby Gospodarczej Metali Nieżelaznych. Warto dodać, że w 2010 roku instytucja ta połączyła się z Polskim Stowarzyszeniem Recyklingu Metali, stając się Izbą Gospodarczą Metali Nieżelaznych i Recyklingu.

Eugeniusz Rączka był autorem imponującej liczby innowacji w swojej dziedzinie, m.in. 12 patentów oraz 40 świadectw udoskonaleń technicznych. Posiadał również dorobek literacki, który obejmował 3 książki oraz około 30 publikacji w krajowych i zagranicznych czasopismach technicznych. Jako współpracownik tygodnika „Magazyn Hutniczy” napisał kilkadziesiąt artykułów i był rzeczoznawcą Polskiej Izby Handlu Zagranicznego.

Po zakończeniu swojego aktywnego życia zawodowego, spoczywa na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach, pozostawiając po sobie trwały ślad w branży metalurgicznej.

Praca społeczna

Eugeniusz Rączka jest osobą, która odgrywała istotną rolę w działalności Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (SITPH). Jako członek tego stowarzyszenia zaangażował się w jego prace już w 1955 roku. W latach 1961–1977 pełnił funkcję prezesa koła SITPH oraz był członkiem Zarządu Oddziału Metali Nieżelaznych i Zarządu Głównego.

Obowiązki jego kariery zawodowej wzrosły, gdy w 1979 roku objął stanowisko sekretarza generalnego, a później, w latach 1999–2005, pełnił rolę pierwszego zastępcy prezesa. Rączka był również aktywnym członkiem Zespołu Rzeczoznawców SITPH, gdzie jego wiedza i doświadczenie były nieocenione.

W latach 1986–2011 był odpowiedzialny za wydanie biuletynów informacyjnych, zatytułowanych „Informacja”, które dostarczały cennych informacji o działalności SITPH. W ramach swoich działań, od 1995 do 2011 roku, zrealizował również informatory teleadresowe dla firm działających w przemysłach hutniczych, zarówno żelaza, jak i metali nieżelaznych.

Jako członek Komisji Historii i Ochrony Zabytków Hutnictwa, Eugeniusz Rączka miał znaczący wkład w tworzenie wielu broszur, dla których był autorem, współautorem lub redaktorem. Dodatkowo, był inicjatorem i organizatorem licznych konferencji naukowo-technicznych, w tym takich jak: „Wpływ przemysłu na rozwój miast” w różnych miejscowościach, oraz „Następstwa powstań śląskich dla organizacji przemysłu i administracji” w 2010 roku. Jego działalność w tej dziedzinie obejmowała także I. „Śląskie Seminarium Aerozolowe” w 2011 roku.

W 1998 roku, w uznaniu jego zasług, Eugeniusz Rączka został uhonorowany tytułem członka honorowego SITPH. Na przestrzeni lat jego osiągnięcia zostały docenione, a w 2015 roku, z okazji pięćdziesięciolecia Komisji Historii i Ochrony Zabytków Hutnictwa, otrzymał honorową nagrodę od Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Metali Nieżelaznych (SITMN).

Odznaczenia i nagrody

W uznaniu za swoje wybitne osiągnięcia, Eugeniusz Rączka został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń. Poniżej przedstawiamy wybrane nagrody i odznaczenia, które przyczyniły się do podkreślenia jego wkładu w rozwój dziedziny oraz ochrony dziedzictwa kulturowego:

• 1972 – Złota Odznaka Honorowa NOT,
• 1979 – Złota Odznaka Honorowa SITPH,
• 1988 – Medal im. Stanisława Staszica,
• złota odznaka „Za opiekę nad zabytkami”,
• złota odznaka „Zasłużony dla rozwoju województwa”,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Eugeniusz Rączka

---