Roman Maciuszkiewicz

W ciągu swojej kariery zorganizował aż 40 wystaw indywidualnych oraz uczestniczył w około 100 pokazach zbiorowych, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Jego twórczość koncentruje się głównie na malarstwie, a od pewnego czasu rozwija tematyczne prezentacje indywidualne, łącząc je w cykle artystyczne takie jak: Metropolis, Fabryka snów, Imaginacje, Symetria oraz Nocą. Prace te wzajemnie się przenikają, tworząc spójną narrację i dając pretekst do dalszego rozwijania nowych tematów.

W latach 90. artysta krótko eksplorował dziedzinę performance oraz obiektów sztuki, współpracując z grupą „4”, do której należeli: M. Kamieński, R. Kalarus oraz L. Jaszczuk. Oprócz swojej praktyki artystycznej, Maciuszkiewicz posiada również bogate zainteresowania teoretyczne związane ze sztuką. W latach 1993-2001 współredagował pismo kulturalne „Opcje”, gdzie publikował szereg artykułów związanych z historią i współczesnością sztuki, zarówno w tym wydawnictwie, jak i w innych periodykach o ogólnopolskim („Exit – Nowa Sztuka w Polsce”), jak i regionalnym zasięgu („Śląsk”).

W 2010 roku Maciuszkiewicz wydał zbiór esejów pt. Obrazy. Intuicje. Imaginacje, publikując go w Wydawnictwie UŚ. Jego dorobek artystyczny obejmuje również twórczość literacką, głównie opowiadania, które ukazały się w krajowych pismach literackich takich jak: „Fraza”, „Dekada Literacka”, „FA-art” oraz „Akant”. Co ciekawe, stworzył również słuchowisko radiowe zatytułowane Sześć dni tygodnia, które stanowiło nietypowy przewodnik po najważniejszych -izmach sztuki XX wieku. Słuchowisko to zostało zrealizowane w katowickiej Rozgłośni Polskiego Radia i uzyskało nominację do finału w II Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i TV Sopot w 2002 roku.

Radio Katowice regularnie emitowało programy z udziałem Maciuszkiewicza, w których prezentował swoją twórczość plastyczną oraz literacką, a TVP Katowice zrealizowało dwa filmy poświęcone jego dorobkowi artystycznemu. W 2006 roku stworzył scenografię do inscenizacji Makbeta Williama Szekspira dla Teatru im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, za którą otrzymał prestiżową nagrodę „Złota Maska”, dzieląc ją z reżyserem spektaklu. W przedstawieniu wykorzystano nie tylko zaprojektowane przez niego elementy scenograficzne, lecz także obrazy malarskie z różnych etapów jego twórczości, które zostały komputerowo przetworzone, animowane oraz multiplikowane.

W latach 2002-2009 prowadził wykłady w ASP w Katowicach. Obecnie jest profesorem w Instytucie Sztuki, mieszczącym się na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego, gdzie dzieli się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z młodymi adeptami sztuki.