Henryk Zieliński, urodzony 29 maja 1925 roku w Katowicach, to postać o znaczącym wkładzie w dziedzinie chemii w Polsce. Był polskim inżynierem chemikiem, który zyskał szerokie uznanie jako profesor zwyczajny. Jego kariera obejmowała również działalność polityczną, gdzie pełnił funkcję posła na Sejm PRL w piątej i szóstej kadencji.
Zieliński zmarł 9 stycznia 2012 roku w swoim rodzinnym mieście, Katowicach, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej chemii i edukacji.
Życiorys
Henryk Zieliński był niezwykle utalentowanym chemikiem, synem Antoniego oraz Stanisławy. W trakcie swojej kariery zawodowej pełnił wiele istotnych ról, w tym stanowisko kierownika działu w Głównym Instytucie Górniczym w Katowicach, gdzie pracował od 1951 roku do 1955. Następnie, w latach 1955–1973, był zastępcą dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu, a po tym okresie objął funkcję dyrektora, którą sprawował aż do 1991 roku.
W 1971 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych, co podkreśla jego wysoką pozycję w środowisku naukowym. Zieliński został także dyrektorem polsko-niemieckiego Centrum Uszlachetniania Węgla oraz profesorem na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Jego działalność nie ograniczała się tylko do aspektów naukowych; był członkiem Komisji Karbochemii Polskiej Akademii Nauk oraz redaktorem naczelnym czasopisma „Karbo-, Energochemia, Ekologia”. Zieliński jest autorem wielu ważnych prac naukowych z zakresu karbochemii.
W ciągu swojej kariery pełnił również funkcję przewodniczącego Rady Wojewódzkiej Naczelnej Organizacji Technicznej od 1977 do 1990 roku oraz piastował tytuł prezesa Honorowego Śląskiej Rady NOT Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych w Katowicach od 1997 roku. Jego zaangażowanie w branżowe organizacje było nieocenione, szczególnie w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce.
W sferze politycznej, Zieliński w latach 1969 i 1972 zdobył mandat posła na Sejm PRL w okręgu Gliwice, reprezentując Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. Podczas swojej kadencji aktywnie uczestniczył w pracach Komisji Handlu Zagranicznego oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, a także w Komisji Komunikacji i Łączności podczas V kadencji.
Henryk Zieliński zmarł i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo w dziedzinie chemii oraz przemysłu.
Odznaczenia
Henryk Zieliński, uznany chemik, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń w uznaniu za swoje wybitne osiągnięcia oraz wkład w rozwój nauki i technologii w Polsce. Wśród tych wyróżnień znajdują się:
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2005),
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Krzyż Zasługi (1954),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej,
- Odznaka Nagrody Państwowej I stopnia (1964),
- Nagroda NOT (ośmiokrotnie).
Przypisy
- Henryk Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 20.05.2020 r.]
- Informacje w serwisie Grobonet
- M.P. z 2005 r. nr 61, poz. 814
- M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1066
- a b Henryk Zieliński. rejestry-notarialne.pl.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Magdalena Heydel | Jerzy Kossek | Krzysztof Łęcki | Franz Landsberger (historyk sztuki) | Anneli Cahn-Lax | Jan Przewoźnik | Krystyna Olczyk | Tomasz Sapota | Zdzisław Jaskóła | Janusz Korbel | Dieter Franciszek Giefing | Jan Wojtyła | Tadeusz Trzaskalik | Hilaria Hatko | Jacek Szołtysek | Michał Daszykowski | Frank Golczewski | Janusz Szopa | Małgorzata Trzaskalik-Wyrwa | Monika CzaplickaOceń: Henryk Zieliński (chemik)