Stanisław Skiba

---

Życiorys

Stanisław Skiba przyszedł na świat 25 marca 1887 roku w Załężu, które obecnie jest częścią Katowic. W marcu 1908 roku zakończył edukację w miejskim gimnazjum w Katowicach, które dzisiaj nosi nazwę III Liceum Ogólnokształcące im. A. Mickiewicza. Po ukończeniu szkoły średniej swoje studia z zakresu medycyny kontynuował we Wrocławiu oraz Lipsku, a dyplom lekarza uzyskał w 1914 roku w Monachium.

W trakcie swojego pobytu we Wrocławiu, Skiba był jednym z zaangażowanych studentów, którzy uczestniczyli w tajnych organizacjach akademickich, ściśle współpracując z Związkiem Młodzieży Polskiej „Zet”. Swoją karierę zawodową rozpoczął, pracując w szpitalu miejskim w Berlinie. Od września 1914 roku przez kolejne cztery lata był zatrudniony w szpitalu brackim w Królewskiej Hucie, a później przeniósł się do Tarnowskich Gór.

W 1919 roku rozpoczął pracę jako lekarz w Spółce Brackiej na Załężu. W tamtych latach pełnił także funkcję ławnika w Radzie Gminnej Załęża oraz był aktywnym członkiem Komitetu Plebiscytowego. Podczas III powstania śląskiego, Skiba został członkiem Komisji Parytetycznej, jak również lekarzem 3 Katowickiego Pułku Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego.

14 czerwca 1922 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. W kwietniu 1928 roku objął stanowisko naczelnego lekarza i ordynatora chirurgii w szpitalu zlokalizowanym w Bielszowicach, które dzisiaj stanowią część Rudy Śląskiej. Rozpoczęta w sierpniu 1939 roku ewakuacja tej placówki była zarządzana przez niego, a dodatkowo tymczasowo pełnił funkcję zastępcy dyrektora szpitala w Mysłowicach.

Po wybuchu II wojny światowej, 25 września 1939 roku, został usunięty z pracy z powodu swojego zaangażowania w powstania śląskie. 20 maja 1940 roku aresztowało go Gestapo, co zaowocowało jego więzieniem w obozach, w tym w Dachau i Sachsenhausen, aż do 15 kwietnia 1941 roku, gdzie traktowano go jako więźnia politycznego. Później, od 1 marca 1944 roku do 30 stycznia 1945 roku, pracował przymusowo jako lekarz pomocniczy w szpitalu w Szopienicach.

Po wkroczeniu wojsk sowieckich do regionu, od 31 stycznia do 28 lutego 1945 roku, Skiba pełnił funkcje kierownicze w szpitalu w Mysłowicach. Po zakończeniu działań wojennych, powrócił do mysłowickiego szpitala, a następnie znowu zajął miejsce ordynatora chirurgii w Bielszowicach, gdzie pracował do listopada 1952 roku. Był głęboko zaangażowany w odbudowę polskiej służby zdrowia po wojnie oraz aktywnie uczestniczył w działalności społecznej.

Od 1 maja 1945 roku był członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża i pełnił rolę założyciela oraz prezesa bielszowickiego oddziału Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych. Stanisław Skiba zmarł 22 stycznia 1970 roku w Rudzie Śląskiej, a jego ostatni spoczynek znajduje się na bielszowickim cmentarzu parafialnym.

Życie prywatne

Stanisław Skiba był potomkiem ślusarza i pracownika gazowni miejskiej w Katowicach. Jego rodzice, Andrzej i Maria z d. Symura, przekazali mu wartości i tradycje, które pielęgnowali w ich domu. Miał on również kilkoro rodzeństwa, w tym braci: Henryka, Józefa oraz Pawła, a także siostrę Jadwigę, co świadczy o rodzinnych więziach.

W rodzinie Skibów szczególnie mocno kładziono nacisk na tradycje polskie, co wpłynęło na wychowanie dzieci. Szczególną datą w życiu Stanisława był 27 października 1917 roku, kiedy to ożenił się z Antoniną, córką Tomasza Dudzika, który był działaczem oraz przewodniczącym Komitetu Plebiscytowego w Mysłowicach.

Upamiętnienie

W Rudzie Śląskiej znajduje się tablica pamiątkowa, umieszczona na fasadzie budynku Szpitala Miejskiego, przy ulicy Głównej 11. Została ona odsłonięta w listopadzie 2023 roku.

Tablica ta upamiętnia istotne wydarzenia zachodzące w Bielszowicach, dodając historycznego znaczenia temu miejscu.

---

Oceń: Stanisław Skiba

---