Kazimierz Śliwa

---

Życiorys

Kazimierz Śliwa był osobą, która przeszła przez wiele trudnych doświadczeń w swoim życiu. Mieszkał z rodziną w Katowicach, a w latach 1929-1935 znajdował się w Kielcach. Później jego losy zaprowadziły go do Kalisza. W czerwcu 1940 roku, podczas dramatycznych wydarzeń II wojny światowej, został wraz z bliskimi wywieziony z Lwowa w głąb ZSRR. W obwodzie archangielskim zmuszony był do niewolniczej pracy przy wyrębie lasów. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski, który miał miejsce 22 lipca 1942 roku, zasilł szeregi 15 pułku piechoty.

Po przekształceniu w jednostkę pod dowództwem brytyjskim w Iranie, Śliwa został przeniesiony do 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty w Iraku. W pierwszym kwartale 1943 roku przetransportowano go do Wielkiej Brytanii, gdzie zgłosił się do służby w kraju. Został przeszkolony w różnych dziedzinach, w tym dywersji i radiotelegrafii, w Ośrodku Wyszkoleniowym Sekcji Dyspozycyjnej w Polmont oraz Auchtetool. Od października 1943 roku pełnił funkcję instruktora łączności radiowej w Ośrodku Wyszkoleniowym nr 10 w Ostuni, we Włoszech, gdzie to 12 maja 1944 roku złożył przysięgę na Rotę Armii Krajowej.

W nocy z 21 na 22 września 1944 roku, Śliwa skoczył ze spadochronem do Polski z samolotu Liberator KG-834 „U”, w ramach operacji lotniczej „Przemek 1”, której dowodził porucznik Stanisław Kleybor. Razem z nim w skoku brali udział: ppor. Marian Leśkiewicz ps. Wygoda, płk Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski ps. Kruk 2, ppor. Zenon Sikorski ps. Pożar, por. Tadeusz Sokół ps. Bug 2 oraz mjr Aleksander Stpiczyński ps. Klara.

Ekipa została zrzucona na placówkę odbiorczą „Rozmaryn”, znajdującą się w pobliżu wsi Czaryż. Skoczkowie przerzucili znaczne ilości funduszy na potrzeby Armii Krajowej: 303 tysiące dolarów w banknotach, 3,6 tysiąca dolarów w złocie oraz 3 miliony złotych. Ponadto, zrzucano również w ramach czterech nalotów dwanaście zasobników i dwie paczki. Po aklimatyzacji, Kazimierz otrzymał przydział do Okręgu Radom-Kielce AK, obejmując stanowisko radiotelegrafisty w radiostacji „Wanda 46″ przy 7 Dywizji Piechoty AK „Orzeł”. Od 7 października 1944 roku służył w 3 pułku piechoty Legionów AK.

W miarę upływu czasu, jego obowiązki obejmowały również pracę w radiostacji pułkowej, gdzie utrzymywał łączność między komendą okręgu a Główną Bazą Przerzutową w Latiano pod Brindisi. Po rozwiązaniu Armii Krajowej, nie zaniechał działalności konspiracyjnej. W marcu otrzymał rozkaz, aby zaprzestać łączności i ukryć radiostację. Niestety, 22 marca został aresztowany przez UB na stacji kolejowej Skarżysko-Kamienna i osadzony w więzieniu w Kielcach.

Wyrokiem sądowym z 23 maja 1945 roku, Kazimierz Śliwa został skazany na karę śmierci za przynależność do AK. Pomimo że w nocy z 4 na 5 sierpnia 1945 roku oddział Antoniego Hedy „Szarego” zdołał rozbić więzienie, on sam pozostał w swojej celi. Gen. Bolesław Zarako-Zarakowski, dowódca Okręgu Wojskowego w Łodzi, zmienił jednak wyrok na 10 lat pozbawienia wolności. Po amnestii jego kara została skrócona do 5 lat, a Śliwa wyszedł na wolność 1 czerwca 1948 roku. 24 czerwca 1969 roku Sąd Najwyższy – Izba Wojskowa, zatarł jego skazanie.

Po wojnie, Kazimierz Śliwa osiedlił się w Gdańsku, gdzie napotykał trudności w znalezieniu pracy z powodu prześladowania przez władze. Pracował jako elektromonter w firmie budowlanej, a od 1952 roku był zatrudniony w biurze projektowym. W 1964 roku objął stanowisko kierownika warsztatów elektrycznych w Okręgowych Zakładach Gazownictwa w Gdańsku, a w 1981 roku został dyrektorem Zakładu Gazyfikacji Bezprzewodowej w Gdyni. Od 1 stycznia 1986 roku przeszedł na emeryturę.

W 1949 roku zdobył małą maturę, a następnie ukończył Liceum Techniczne, zdobijając tytuł technika elektryka. W latach 1958-1964 studiował wieczorowo na Politechnice Gdańskiej, co zaowocowało uzyskaniem tytułu inżyniera elektryka. Kazimierz był jednak nie tylko inżynierem. Współtworzył Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej i od 1989 do 1997 roku pełnił funkcję prezesa Zarządu Okręgu Pomorskiego tego stowarzyszenia. W 2008 roku otrzymał tytuł Honorowego Prezesa Zarządu Okręgu Pomorskiego ŚZŻAK.

Ostatecznie, Kazimierz Śliwa spoczął na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku, w kwaterze żołnierzy Armii Krajowej, oddając hołd swoim zasługom i pamięci o trudnych czasach swojej młodości.

Awanse

W karierze Kazimierza Śliwy wystąpiły następujące awanse, które odzwierciedlają jego rozwój zawodowy w ramach sił zbrojnych.

• kapral – 8 kwietnia 1944 roku,
• plutonowy – ze starszeństwem od 22 września 1944 roku,
• sierżant – przed 1994 rokiem,
• podporucznik –.
• porucznik –.
• kapitan –.
• major –.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Śliwa był osobą odznaczoną wieloma prestiżowymi odznaczeniami, co podkreśla jego znaczącą rolę oraz zasługi w historii Polski. W szczególności, otrzymał liczne odznaczenia wojskowe oraz cywilne, świadczące o jego dużym zaangażowaniu w obronę kraju.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – 1 stycznia 1945 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Medal Wojska,
• Medal „Pro Memoria”,
• Medal „Pro Patria”,
• Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej,
• Złota Odznaka Zasługi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej,
• War Medal 1939–1945 (Wielka Brytania),
• Defence Medal (Wielka Brytania).

Te liczne odznaczenia dowodzą nie tylko jego bohaterstwa, ale także niezłomnej postawy w trudnych czasach, które miały miejsce w przeszłości. Kazimierz Śliwa jest z pewnością postacią, której pamięć wymaga szczególnego szacunku oraz uznania.

Życie rodzinne

Kazimierz Śliwa był osobą, która miała swoje korzenie w rodzinie o ciekawej historii. Urodził się jako syn Andrzeja, który pracował jako urzędnik bankowy, oraz Katarzyny z domu Regner.

W roku 1953 Kazimierz zdecydował się na zawarcie małżeństwa z Marią Malinowską, która przyszła na świat w 1931 roku. Z tego związku na świat przyszła ich córka, Aleksandra, która przyjęła nazwisko męża Drygas i urodziła się w 1953 roku.

---

Oceń: Kazimierz Śliwa

---