Dom Oświatowy – Biblioteka Śląska

Inicjatywa budowy gmachu była wynikiem składek członkowskich, w czym aktywnie uczestniczyło Towarzystwo Czytelni Ludowych z siedzibą w Poznaniu. W miarę postępu budowy, gdy prace osiągnęły pierwsze piętro, fundusze niestety wyczerpały się. W tej sytuacji Skarb Śląski zgodził się finansować dalsze etapy budowy, pod warunkiem przyjęcia kolekcji biblioteki Sejmu Śląskiego przez Towarzystwo. W ten sposób stworzona Biblioteka Śląska zyskała możliwość użytkowania pierwszego piętra budynku oraz części drugiego piętra już w 1934 roku.

W budynku tym zorganizowano również różnorodne funkcje, takie jak Sekretariat na Górny Śląsk Towarzystwa Czytelni Ludowych, Zarząd Okręgu Śląskiego, oraz Oddział Katowice Śródmieście, który mieścił w sobie bibliotekę i czytelnię T.C.L. im. Karola Miarki. Po zakończeniu II wojny światowej, Biblioteka zajęła praktycznie cały obiekt, w którym urządzono dwie czytelnie - główną oraz czasopism, a także pracownię „śląską”, wypożyczalnię, dwie sale wystawowe na parterze oraz salę odczytową na piętrze.

W latach 1957–1976 w Domu Oświatowym funkcjonował także Śląski Instytut Naukowy. Kiedy w 1998 roku książnica przeniosła swoje zbiory do nowego gmachu przy placu Rady Europy 1, wynajęła pomieszczenia Śląskiej Wyższej Szkole Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka oraz Wojewódzkiemu Urzędowi Ochrony Zabytków. Warto dodać, że część zbiorów bibliotecznych nadal znajduje się w Domu Oświatowym, co czyni go miejscem o dużym znaczeniu historycznym.

Dnia 31 października 1991 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków (nr rej.: A/1437/91), co podkreśla jego wartość kulturową i historyczną. Co więcej, we wnętrzu budynku w 2014 roku odsłonięto tablicę poświęconą Komendzie Śląskiej Chorągwi ZHP, która mieściła się w tym gmachu w latach 1935–1939.