Sławomir Idziak


Sławomir Andrzej Idziak, urodzony 25 stycznia 1945 roku w Katowicach, to znana postać w polskim kinie, gdzie pełnił rolę operatora oraz reżysera i scenarzysty filmowego.

Wybitny twórca, którego prace znacząco wpłynęły na rozwój sztuki filmowej w Polsce, łączy w swojej karierze talent do kreowania obrazów z umiejętnością opowiadania głębokich historii.

Życiorys

Sławomir Idziak to znana postać w polskim kinie, który przyszedł na świat 25 stycznia 1945 roku w Katowicach. Jego rodzice, Leonard oraz Halina, z rodziny Holas, zyskali popularność jako katowiccy fotografowie. Ich zakład fotograficzny, mieszczący się przy ulicy Staromiejskiej 7, został odziedziczony po jego dziadku, Józefie Holasie. W czasie II wojny światowej byli współpracownikami polskiego ruchu oporu. Po wojnie, ojciec Sławomira za współpracę z Armią Krajową otrzymał wyrok 12 lat więzienia, jednak po czterech latach odzyskał wolność.

W 1969 roku Sławomir Idziak uzyskał dyplom na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, co otworzyło mu drzwi do kariery w filmie. Już niedługo po ukończeniu studiów rozpoczął współpracę z wieloma znanymi reżyserami, w tym z Krzysztofem Kieślowskim, Jerzym Kawalerowiczem, Andrzejem Wajdą oraz Krzysztofem Zanussim. W latach 90. rozpoczął swoją międzynarodową karierę w Stanach Zjednoczonych.

Idziak jest członkiem Polskiej Akademii Filmowej i zdobył wiele prestiżowych nagród w branży filmowej. W 2002 roku jego zdjęcia do filmu „Helikopter w ogniu” przyniosły mu nominację do Oscara. Uhonorowany został również podczas festiwalu Camerimage – w 2004 roku otrzymał nagrodę specjalną za wybitne osiągnięcia w sztuce operatorskiej, a w 2013 roku otrzymał nagrodę za całokształt twórczości. 2002 rok przyniósł mu także specjalne wyróżnienie na ceremonii rozdania „Orłów”. Idziak zdobył także nagrody na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w latach 1974 i 1976 za najlepsze zdjęcia w filmach „Tak bardzo zmęczeni” oraz „Partita na instrument drewniany”, a w 1992 nagrodę prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji za film „Enak”.

W 2012 roku Sławomir Idziak został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za jego wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury. Dwa lata później, w 2014 roku, wyróżniono go Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Filmografia

Filmografia Sławomira Idziaka obejmuje różnorodne osiągnięcia, w których pełnił różne role twórcze. Wśród dzieł, w których pracował jako autor zdjęć, znajdują się:

  • Podróżni jak inni (1969),
  • Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni… (1971),
  • Odejścia, powroty (1972),
  • Bilans kwartalny (1974),
  • Blizna (1976),
  • Dyrygent (1979),
  • Krótki film o zabijaniu (1987),
  • Podwójne życie Weroniki (1991),
  • Trzy kolory. Niebieski (1993),
  • Gattaca – szok przyszłości (1997),
  • Pragnę cię (1998),
  • Dowód życia (2000),
  • Helikopter w ogniu (2001),
  • Król Artur (2004),
  • Harry Potter i Zakon Feniksa (2007),
  • 1920 Bitwa warszawska (2011),
  • Rachuba świata (2012),
  • Opowieść o miłości i mroku (2015).

Jako reżyser, jego prace obejmują:

  • Nauka latania (1978),
  • Enak (1993).

Idziak był również operatorem kamery w filmie:

  • Wesele (1972).

W dodatku, zadebiutował jako aktor w:

  • Trzynaste piętro (1966) w roli pana młodego,
  • Jowita (1967) jako Mirek,
  • Gra (1968) jako kochanek Małgorzaty.

Przypisy

  1. Grażyna Kuźnik: Syn urodził się w piwnicy, gdy Rosjanie zdobywali Katowice. Niezwykła historia zakładu Foto Holas. dziennikzachodni.pl, 12.01.2022 r. [dostęp 21.11.2023 r.]
  2. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 04.04.2022 r.]
  3. M.P. z 2012 r. poz. 773

Oceń: Sławomir Idziak

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:24