Irena Myczka-Weber

---

Życiorys

Irena Myczka-Weber jest osobą, która ma na swoim koncie wiele osiągnięć w dziedzinie muzyki. Ukończyła w 1965 roku Państwowe Liceum Muzyczne we Wrocławiu, gdzie kształciła się w grze na fortepianie pod okiem prof. Haliny Wągrowskiej. Następnie, stała się absolwentką Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie obroniła pracę magisterską pt: „Bronisław Huberman (1882–1947). Szkice z życia i działalności artystycznej” w 1985 roku, pod kierunkiem Zofii Helman.

Jej profesjonalna kariera związana z Polskim Radiem trwała blisko cztery dekady. W drugiej połowie lat 60. rozpoczęła współpracę z Programem Trzecim PR, gdzie w latach 70. prowadziła autorskie audycje, współpracując z takimi osobami jak Małgorzata Pęcińska, Elżbieta Markowska oraz Krzysztof Lipka. W 1973 roku związała się z Programem Drugim Polskiego Radia, a dwa lata później zrealizowała swoją pierwszą audycję „na żywo przy fortepianie” z pianistą Rogerem Woodwardem, pochodzącym z Australii.

W roku 1984, wspólnie z Hanną Pisarenko i Janem Popisem, zaangażowała się w tworzenie Redakcji Muzycznej w nowo powstałym Programie Czwartym PR. Tam działała twórczo, przygotowując i prezentując szereg autorskich cykli, takich jak „Na skrzydłach pieśni”, „Refleksje i rezonanse muzyczne”, „Concertare znaczy koncertować” oraz „Muzyka świata – Szwecja”, przy udziale szwedzkiego muzykologa i pianisty Jana Amberga. Jej niezwykły cykl „Punkty zwrotne w karierze artysty” został uhonorowany Złotym Mikrofonem w 1989 roku.

W 1990 roku, po zmianie formuły Programu Czwartego, Irena Myczka-Weber wróciła do radiowej Dwójki, gdzie pracowała do momentu przejścia na emeryturę. W tym okresie prowadziła sobotnie autorskie poranki muzyczne oraz inne cykle, współpracując z Janem Weberem (aż do jego śmierci w 1992 roku), Janem Popisem oraz Małgorzatą Pęcińską.

Od 1992 roku regularnie transmitowała koncerty z Filharmonii Narodowej w Warszawie, pracując najpierw z dyrygentem Kazimierzem Kordem, a później z Antonim Witem. W 2002 roku stworzyła własny cykl „Księga pieśni”, a także prowadziła transmisje koncertów organizacji EBU, szczególnie z prestiżowego wydarzenia BBC Proms w Londynie.

W latach 1977-1996 Irena Myczka-Weber komentowała dla Polskiego Radia Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Wieniawskiego w Poznaniu, a w latach 1975-1995 Międzynarodowy Konkurs Chopinowski w Warszawie. Warto także wspomnieć o jej pracy w latach 80., kiedy to wykładała „Historię i literaturę muzyczną” w Wyższej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy.

Nagrody i wyróżnienia

W 1989 roku Irena Myczka-Weber zdobyła Złoty Mikrofon, który jest prestiżową nagrodą przyznawaną przez media publiczne. Nagroda ta została przyznana jej za wyjątkowy cykl programów zatytułowanych „Punkty zwrotne w karierze artysty”.

Życie prywatne

Prywatnie Irena Myczka-Weber jest żoną muzykologa Jana Webera, z którym była w związku małżeńskim od 1973 do 1992 roku. Jej rodzina jest silnie powiązana z dziedziną dziennikarstwa; wśród jej sióstr znajdują się Jolanta Pędziwiatr, która pracowała w PAP i Gazecie Poznańskiej, oraz Magda Jethon, związana z Programem 3 PR oraz Radiem Nowy Świat.

Dodatkowo, jej brat, Leszek Myczka, ma doświadczenie w pracy w Radio Opole oraz TVP Opole. Te związki rodzinne wskazują na silne relacje Ireny Myczka-Weber z branżą medialną.

---

Oceń: Irena Myczka-Weber

---