Ewald Wiśniowski

Jego boiskowy pseudonim "Dupuś" towarzyszył mu w trakcie jego kariery, która została zbudowana na solidnych podstawach sportowych oraz determinacji. Wiśniowski miał 170 cm wzrostu i ważył 67 kg. Oprócz kariery sportowej, pracował również jako górnik oraz instruktor piłki nożnej, co pokazuje jego wszechstronność.

Początek jego piłkarskiej przygody datuje się na rok 1941, kiedy to stał się wychowankiem Gwiazdy Bogucice, wówczas funkcjonującej pod niemiecką nazwą TuS. Po zakończeniu II wojny światowej krótko grał dla KS 20 Katowice oraz Pocztowego KS Katowice, a w latach 1946-1948 występował w Pogoni Barlinek. Jego kolejne kroki prowadziły z powrotem do KS 20 Katowice, a w 1951 roku przeszedł do Górnika Radlin, gdzie zadebiutował w ekstraklasie.

W 1954, jako jeden z czołowych graczy Górnika Radlin, trafił do Górnika Zabrze. Niestety, mimo obiecującego potencjału, nie udało mu się na stałe zająć miejsca w składzie. Rozegrał jednak jeden sezon na zapleczu ekstraklasy, a gdy klubu awansował, brał udział w 19 meczach w latach 1956-1957, zdobywając 6 goli. Uznawany był za znaczącą postać tamtego okresu, a jeden występ ligowy w tym sezonie umożliwił mu uzyskanie tytułu mistrza Polski w 1957 roku.

W 1958 roku Wiśniowski przeżył również krótki epizod w Stali Lublin, po czym wrócił do Katowic, gdzie grał w zespole Górnika 20 Katowice. Klub ten, z czasem, po połączeniu z innymi drużynami, zmienił nazwę na GKS Katowice, w barwach którego Wiśniowski występował do 1961 roku.

Jako piłkarz Górnika Radlin, zaliczył jedno znaczące wystąpienie w reprezentacji Polski. 13 września 1953 roku rozegrał mecz przeciwko Bułgarii w Sofii, w którym zdobył gola, ustalając wyniki na 2:2. Trenerem zespołu był wówczas Ryszard Koncewicz. Wiśniowski był znany ze swojej szybkości i zwinności, co opisał A. Gowarzewski, stwierdzając, że "nie dotknął piłki prawą nogą, jakby się jej brzydził".

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie z powodu stwardnienia rozsianego. Pochowano go w kościele Św. Anny, położonym tuż obok kościoła Św. Józefa, zaledwie 300 metrów od stadionu Górnika Zabrze. Pamięć o Wiśniowskim nadal trwa w sercach wielu miłośników piłki nożnej, którzy podziwiali jego umiejętności na boisku.