Elżbieta Bieńkowska

---

Życiorys

Wykształcenie

Elżbieta Bieńkowska zdobyła swoje wykształcenie, kończąc w 1982 IV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Sosnowcu. Następnie w 1988 roku rozpoczęła naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie ukończyła orientalistykę ze specjalizacją w zakresie iranistyki. Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, w której studiowała w 1996 roku (IV promocja), została jej kolejnym ważnym krokiem w karierze, a w 1998 roku podjęła studia podyplomowe w Szkole Głównej Handlowej.

Działalność zawodowa

W swojej karierze zawodowej koncentruje się na zarządzaniu oraz wdrażaniu różnorodnych programów operacyjnych, które są współfinansowane przez fundusze pomocowe oraz strukturalne, działając w ramach polityki spójności Unii Europejskiej. Pracowała jako pełnomocnik wojewody ds. kontraktu regionalnego dla województwa katowickiego, a także odpowiadała za strategię rozwoju regionalnego. Jej zaangażowanie w program PHARE INRED również jest nie do przecenienia. Jej doświadczenie zdobyte podczas staży w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz w administracji brytyjskiej, wzbogaciło jej wiedzę i kompetencje.

W czasach, gdy marszałkiem województwa śląskiego był Jan Olbrycht, Elżbieta Bieńkowska objęła stanowisko dyrektora Wydziału Rozwoju Regionalnego. Utrzymała tę pozycję pomimo zmiany władz w 2002 roku, po przejęciu jej przez Michała Czarskiego. Dalszy rozwój kariery zawodowej wiązał się z funkcją, jaką pełniła, gdy w 2006 roku marszałkiem województwa został Janusz Moszyński. Kiedy zajmowała się koordynowaniem prac zespołu odpowiedzialnego za przygotowanie Regionalnej Strategii Innowacji dla Województwa Śląskiego, była również liderem Zespołu przygotowującego aktualizację strategii rozwoju województwa na lata 2000-2020. Ponadto, było jej dane koordynować negocjacje związane z powstaniem Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na okres 2007-2013, którego przyjęcie miało miejsce 4 września 2007 roku, co czyniło go jednym z pierwszych regionalnych programów w Polsce.

Elżbieta Bieńkowska była członkiem Komitetu Monitorującego Regionalny Program Operacyjny Województwa Śląskiego, a także wykładała na Politechnice Śląskiej, uczestnicząc w II edycji Europejskich Studiów Podyplomowych dotyczących programów strukturalnych Unii Europejskiej. 5 października 2007 roku, na mocy decyzji zarządu województwa, została wybrana na dyrektora Śląskiego Centrum Przedsiębiorczości, a w latach 2002-2007 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej rady nadzorczej Górnośląskiej Agencji Rozwoju Regionalnego.

Działalność polityczna

Elżbieta Bieńkowska 16 listopada 2007 roku została zaprzysiężona na ministra rozwoju regionalnego w pierwszym rządzie Donalda Tuska. Jej kandydaturę przedstawili Tomasz Tomczykiewicz (przewodniczący śląskiej PO) oraz Jan Olbrycht, który wcześniej zrezygnował z objęcia tej posady. W wyborach parlamentarnych w 2011 roku uzyskała mandat senatorski jako bezpartyjna kandydatka, startując w okręgu nr 75 z ramienia Platformy Obywatelskiej, zdobywając 48 281 głosów. Ponownie sprawowała funkcję ministra rozwoju regionalnego w drugim rządzie Donalda Tuska. Z kolei 27 listopada 2013 roku prezydent RP Bronisław Komorowski, na prośbę premiera, odwołał ją z tego stanowiska, powierzając jej jednocześnie obowiązki wicepremiera oraz ministra infrastruktury i rozwoju.

W dniu 10 września 2014 roku, Jean-Claude Juncker ogłosił jej nominację na komisarza Komisji Europejskiej ds. rynku wewnętrznego i usług, przemysłu, przedsiębiorczości oraz małych i średnich przedsiębiorstw. 22 września 2014 roku przestała pełnić funkcje wicepremiera i ministra infrastruktury oraz rozwoju, a 31 października złożyła mandat senatorski w związku z nowym wyzwaniem. Stanowisko komisarza Komisji Europejskiej zajmowała od 1 listopada 2014 roku do 30 listopada 2019 roku.

W maju 2015 roku, dziennikarz Cezary Gmyz ujawnił kontrowersyjne nagranie, które zachowało się z rozmowy Elżbiety Bieńkowskiej z szefem CBA Pawłem Wojtunikiem, odbywającej się w czerwcu 2014 roku w restauracji Sowa i Przyjaciele, co miało miejsce w kontekście tzw. afery podsłuchowej. Jej zaangażowanie w politykę nie zakończyło się, gdyż we wrześniu 2023 roku została przewodniczącą brukselskiego think tanku Centre for European Policy Studies.

Odznaczenia i wyróżnienia

Elżbieta Bieńkowska, czołowa postać polskiej polityki, otrzymała liczne odznaczenia i wyróżnienia za swoje osiągnięcia w różnych dziedzinach. W 2012 roku została uhonorowana Komandor z Gwiazdą Orderu Zasługi przez Norwegię. Dwa lata później w Polsce zdobyła Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”, co podkreśla jej zaangażowanie w działalność społeczną.

W 2011 roku jej praca została doceniona poprzez przyznanie Nagrody Kisiela. Dwa lata później, w 2013 roku, Konfederacja Lewiatan wyróżniła ją Nagrodą im. Władysława Grabskiego, co stanowi kolejny dowód na jej wpływ na polską gospodarkę.

Na przestrzeni lat Bieńkowska zdobyła także liczne nagrody. W 2014 roku otrzymała wyróżnienie nagrody Wiktora 2013 w kategorii „Polityk Roku”. Jej znaczącym osiągnięciem było uzyskanie pierwszego miejsca w plebiscycie Programu III Polskiego Radia „Srebrne Usta 2014” dzięki kontrowersyjnej wypowiedzi: „Pasażerom to można tylko powiedzieć jakby: sorry, mamy taki klimat, no niestety”.

Życie prywatne

Elżbieta Bieńkowska, córka Tadeusza i Jadwigi, wzięła ślub z Arturem i wspólnie wychowują troje dzieci: Michalinę, Mateusza oraz Zofię. Ciekawostką jest, że jest ona również krewną znanej aktorki Anny Guzik. Obecnie zamieszkuje w Mysłowicach.

---

Oceń: Elżbieta Bieńkowska

---