Walter Grünfeld

Po odbyciu praktyk w budowlanej firmie swojego ojca, Grünfeld zdecydował się na dalsze kształcenie, które rozpoczął na Politechnice Berlińskiej, studując architekturę. Z czasem, przeniósł swoje zainteresowania na ekonomię, kontynuując naukę na wydziale ekonomicznym tej samej uczelni. Później, na Politechnice Monachijskiej, w 1931 roku uzyskał stopień magistra ekonomii.

W trakcie semestru 1931/32 Grünfeld studiował również na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie rozpoczął pisanie pracy doktorskiej. W obliczu rosnącej dyskryminacji żydowskich studentów w Niemczech, postanowił przenieść swoje studia do Szwajcarii, na Uniwersytet w Bazylei, gdzie pod okiem prof. dra Edgara Salina ukończył swoją pracę doktorską. Jego rozprawa zatytułowana „Die Auslandsverschuldung Polens” (Zadłużenie zagraniczne Polski), opublikowana w 1936 roku, uzyskała status istotnego wkładu w badania gospodarcze dotyczące Polski.

Po zakończeniu edukacji, Grünfeld wrócił do Katowic, gdzie podjął współpracę w rodzinnym interesie. W 1936 roku został członkiem elitarnego stowarzyszenia humanitarnego „Concordia” B’nai B’rith w Katowicach. Po wybuchu II wojny światowej, jego życie przeniosło się do Warszawy, a później do Włoch, Turcji i Palestyny, aż w końcu osiedlił się w Rodezji Północnej. Tam znalazł zatrudnienie jako księgowy w kopalniach Mufulira.

Rok 1947 okazał się dla Grünfelda przełomowy, kiedy to wyjechał do RPA, gdzie związał się z branżą metalurgiczną oraz wydobywczą. Zaczynał swoją karierę w firmie Minerals and Plant (Pty.) Ltd., która była przedstawicielem Derby and Co. Ltd. z Londynu. Wkrótce awansował na stanowisko kierownika, zajmując się głównie eksportem surowców z Południowej Afryki. Jego kariera rozwijała się szybko, co doprowadziło go do pozycji dyrektora zarządzającego tej oraz wielu innych firm. W 1948 roku zawarł małżeństwo z Louise Rose Beate Speyer, z którą doczekał się jednego syna.