Tadeusz Bujar

Po zakończeniu kariery na lodzie, Tadeusz Bujar podjął pracę jako trener w swoim macierzystym klubie. Pełnił funkcję szefa wyszkolenia młodzieży oraz asystenta szkoleniowca seniorów, którego nazwisko to Władimir Jegorow. W toku swojej kariery uzyskał tytuł trenera II klasy państwowej, co otworzyło przed nim nowe możliwości w dziedzinie szkolenia hokeistów.

W maju 1974 roku rozpoczął nowy rozdział jako trener Stali Sanok, prowadząc drużynę w II lidze. W sezonie 1975/1976 jego zespół zdobył tytuł mistrza Grupy Południe, co pozwoliło na awans do I ligi. Niestety, po pierwszej rundzie sezonu 1976/1977 z powodów zdrowotnych zmuszony był ustąpić ze stanowiska pierwszego trenera, jednak pozostał asystentem swojego następcy, Kazimierza Bryniarskiego.

Tadeusz Bujar powrócił do trenowania Naprzodu w 1994 roku, co ukazuje jego głębokie związki z tym klubem. Jego wkład w rozwój hokeja w Polsce został doceniony, gdy w 1976 roku odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi, co stanowi znaczące wyróżnienie w jego karierze.

Był również ojcem Krzysztofa Bujara, który urodził się w 1961 roku i stał się uznawanym hokeistą oraz olimpijczykiem. Tadeusz Bujar spoczywa na Cmentarzu katolickim parafii Świętej Jadwigi Śląskiej w Katowicach, a jego dziedzictwo jako sportowca i trenera pozostaje w pamięci wielu miłośników hokeja.