Maciej Wirowski

Polityka i administracja

Maciej Tadeusz Wirowski to postać o bogatym dorobku zawodowym, która urodziła się 2 marca 1929 roku w Katowicach. Jego życie zawodowe było silnie związane zarówno z inżynierią chemiczną, jak i polityką.

Jako minister przemysłu chemicznego w latach 1974–1976, pełnił kluczową rolę w rozwijaniu sektora chemicznego w Polsce. To nie był jednak koniec jego politycznej aktywności; w latach 1976–1980 pełnił funkcję ministra-członka Rady Ministrów oraz Ministra, co podkreśla jego zaangażowanie w działalność państwową.

Oprócz kariery politycznej, Wirowski był także dyplomatą oraz szefem Kancelarii Sejmu w latach 1986–1990, co świadczy o jego wszechstronnych umiejętnościach i dużym doświadczeniu w zarządzaniu sprawami publicznymi.

Życiorys

Maciej Wirowski, syn Bolesława i Anny, ma za sobą bogaty życiorys. W latach 1943–1945 pracował jako gońca w Składach Żelaza w Będzinie, a następnie w latach 1945–1947 uczył się w gimnazjum w Będzinie. W 1947 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a rok później, w 1948, związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą. Jego edukacja techniczna rozpoczęła się w Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie był słuchaczem, a później studentem aż do 1955 roku.

Po zakończeniu nauki pracował w Fabryce Odczynników Chemicznych w Gliwicach przez pięć lat, od 1955 do 1960. Następnie, w latach 1960–1963, pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. technicznych w Instytucie Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. Jego kariera dalej się rozwijała, gdy w latach 1963–1965 został wicedyrektorem Departamentu Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego.

W latach 1966–1969 pełnił rolę dyrektora Departamentu Produkcji i Obrotu Towarowego w tym resorcie. W latach 1969–1971 zasiadał jako podsekretarz stanu. Najważniejsze stanowisko ministerialne objął od 21 listopada 1974 do 2 grudnia 1976, kiedy to był ministrem w rządzie Piotra Jaroszewicza oraz w kolejnych jego rządach. Od 2 grudnia 1976 do 21 listopada 1980 był ministrem-członkiem Rady Ministrów, a jednocześnie I zastępcą przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

W latach 1975–1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. W 1981 roku podjął się misji dyplomatycznej jako ambasador PRL w Niemczech Wschodnich, gdzie na zakończenie jego kadencji w marcu 1986 otrzymał Złoty Order „Gwiazda Przyjaźni między Narodami” z rąk Ericha Honeckera.

Od 1986 do 1990 roku pełnił funkcję szefa Kancelarii Sejmu oraz był członkiem Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a od 1988 roku Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. W 1990 roku Prokuratura Wojewódzka w Warszawie postawiła mu zarzuty dotyczące nieprawnej sprzedaży posłom IX kadencji Sejmu samochodów, które wcześniej zakupiono w Polmozbycie.

Przypisy

  1. Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Win-Wiśnic » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [dostęp 31.01.2018 r.]
  2. Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl.
  3. Panorama Dnia z 31.12.1990 r.
  4. Agencje doniosły [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 59, 11.03.1986 r.
  5. Do 03.04.1980 r. minister-członek Rady Ministrów.

Oceń: Maciej Wirowski

★★★★★
Średnia ocena:4.54 Liczba ocen:25