Rudolf Breslauer

Rudolf Breslauer zasłużył na miano pioniera sportu żużlowego w Polsce. Jego największym osiągnięciem było zdobycie pierwszego miejsca w indywidualnych mistrzostwach Polski w 1932 roku, które odbyły się w Mysłowicach, gdzie triumfował w obydwu klasach – 350 ccm oraz 500 ccm. To wydarzenie otworzyło przed nim drzwi do kariery. Jeszcze dwukrotnie miał okazję startować w mistrzostwach Polski; w 1933 roku w Mysłowicach zakwalifikował się do biegu finałowego, w którym jednak nie wystartował, zaś w 1935 roku w Bydgoszczy wystąpił w biegu finałowym, gdzie zanotował defekt, co skutkowało zajęciem V miejsca.

Po zakończeniu II wojny światowej, zmienił swoje nazwisko na Edward Wrocławski. W 1948 roku w Warszawie, na stadionie Skry przy ul. Wawelskiej, reprezentował Polskę w meczu międzypaństwowym przeciwko Czechosłowacji, który zakończył się triumfem Polaków wynikiem 75:73. W tym meczu zdobył 9 punktów, co było jego znaczącym wkładem w wygraną drużyny.

W ciągu swojej kariery żużlowej reprezentował różne kluby sportowe, a wśród nich wyróżniały się:

• Śląski Klub Motocyklistów (1927–1933),
• SKM Sosnowiec (1934–1939),
• Pogoń Katowice (1946–1954).

Po zakończeniu kariery związanej z żużlem, Rudolf Wrocławski postanowił spróbować swoich sił w wyścigach samochodowych, gdzie odniósł dalsze sukcesy. W 1959 roku zdobył tytuł mistrza Polski, który potwierdził jego umiejętności i determinację w sporcie motorowym.