Krystyna Machnicka-Urbańska

Jako wielokrotna medalistka mistrzostw Polski, Machnicka-Urbańska zdobyła złoty medal w kategorii indywidualnej w roku 1978, a także srebrne medale w latach 1966, 1967, 1969, 1975 oraz drużynowe srebra w 1989. Brązowy medal w konkurencji indywidualnej wywalczyła w 1970 roku, a drużynowo medalowała w latach 1971–1972 oraz 1990.

Jej największym sukcesem na międzynarodowej scenie sportowej był brązowy medal mistrzostw świata w 1971 roku w Wiedniu, gdzie wspólnie z koleżankami z drużyny, takimi jak Halina Balon, Elżbieta Cymerman, Jolanta Rzymowska, oraz Barbara Szeja, pokazała swoje umiejętności w turnieju drużynowym florecistek.

Machnicka-Urbańska dwukrotnie reprezentowała Polskę na igrzyskach olimpijskich. W Monachium w 1972 roku brała udział w drużynowym turnieju florecistek, gdzie partnerkami były Jolanta Bebel, Elżbieta Franke, oraz Kamilla Składanowska, jednak drużyna odpadła już w eliminacjach. Na kolejnych igrzyskach, które miały miejsce w Montrealu w 1976 roku, wystartowała w turnieju indywidualnym, zajmując miejsca 35.-36., a drużyna, w której podjęły wyzwanie również Jolanta Bebel, Kamilla Składanowska, Grażyna Staszak, oraz Barbara Wysoczańska, uplasowała się na 6. miejscu.

Po zakończeniu kariery sportowej, Krystyna Machnicka-Urbańska skupiła się na pracy trenerskiej, kontynuując swoją pasję w klubie Baildon Katowice, gdzie mogła dzielić się doświadczeniem i umiejętnościami z przyszłymi pokoleniami florecistek.