Joachim Karliczek

Karliczek był synem Karola i Zofii Segieth. Jego kariera akademicka rozpoczęła się w latach 30., kiedy to studiował stomatologię. Karierę sportową rozpoczął, gdy uczęszczał na studia medyczne w Berlinie, przynależąc do klubu EKS (Erster Katowitzer Swimmverein) Katowice. Już w 1929 roku został powołany do wzięcia udziału w trójmeczu Polska-Czechosłowacja-Jugosławia, a wkrótce potem reprezentował Polskę w meczu przeciwko Belgii.

Joachim Karliczek był wielokrotnym mistrzem Polski w różnych wyścigach, zdobywając tytuły w takich konkurencjach jak:

• 100 m stylem dowolnym (1932, 1936),
• 200 m stylem dowolnym (1932, 1934, 1936, 1937),
• 400 m stylem dowolnym (1932, 1933, 1934, 1936, 1937),
• 1500 m stylem dowolnym (1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937),
• 100 m stylem grzbietowym (1930 - 1937),
• 3 x 100 m stylem zmiennym (1933, 1935),
• 4 x 200 m stylem dowolnym (1933-1936).

Był również wielokrotnym rekordzistą Polski w wyścigach na 400 m i 1500 m stylem dowolnym oraz na 100 m i 200 m stylem grzbietowym. Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku polska sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym została zdyskwalifikowana w eliminacjach z powodu falstartu, który miał miejsce podczas ostatniej zmiany, za co odpowiedzialny był Karliczek. Oprócz pływania, trenował także piłkę wodną, zdobywając mistrzostwo z klubem EKS Katowice.

W trakcie II wojny światowej Joachim Karliczek został wcielony do armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny w 1945 roku osiedlił się w Niemczech. W 1950 roku został uznany przez polskie władze za zdrajcę, co w rezultacie doprowadziło do jego wykreślenia z listy rekordzistów i mistrzów Polski.