Alfred Gansiniec

Gansiniec pochodził z ubogiej rodziny robotniczej, co znacznie wpłynęło na jego początkowe lata w sporcie. Już w dzieciństwie odkrył swoje powołanie do hokeja, zaczynając grę na lokalnych stawach w Giszowcu. Wykorzystywał przy tym własnoręcznie wykonany sprzęt, w tym drewniane buty przerobione na łyżwy dzięki drutowi zainstalowanemu na ich spodzie. W okresie letnim zbierał gałęzie, z których konstruował kije na nadchodzący sezon zimowy.

Jako pionier w dyscyplinie, wprowadził letnią zaprawę kondycyjną dla hokeistów, co w znaczący sposób wpłynęło na przygotowanie zawodników. W trakcie swojej kariery, grając początkowo jako środkowy napastnik, a później jako obrońca, reprezentował kluby takie jak OMP Giszowiec, Polonia Janów, Siła Giszowiec, Górnik Janów, Górnik Katowice oraz Fortuna Wyry. Jego wszechstronność przejawiała się również w grze w piłkę ręczną w młodych latach.

Alfred Gansiniec był także istotnym ogniwem reprezentacji Polski, z którą wystąpił 47 razy, zdobywając 15 bramek. Jego osiągnięcia w międzynarodowym hokeju obejmują udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1948 roku w St. Moritz oraz w 1952 roku w Oslo. Ponadto, wziął udział w mistrzostwach świata, które odbyły się w RFN w 1955 roku.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, Gansiniec kontynuował swoją pasję jako trener, mając na swoim koncie doświadczenie w prowadzeniu zespołów takich jak Naprzód Janów oraz Zagłębie Sosnowiec. W 1959 roku pełnił rolę trenera reprezentacji Polski, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii hokeja na lodzie w Polsce.